Δεν θα ασχοληθώ κι εγώ με τον προφανώς ανισόρροπο που εκπροσωπεί το, κατ' ευφημισμό Χρυσή Αυγή, πραγματικό λυκόφως της ελληνικής δημοκρατίας. Υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες στον τομέα της ψυχιατρικής για να αναλύσουν τα αίτια της συμπεριφοράς αυτού και των ...συναγωνιστών του. Και άλλοι τόσοι σπουδαγμένοι στις πολιτικές επιστήμες για να αποφανθούν για τα γενεσιουργά αίτια της αποδοχής ή έστω ανοχής του νεοναζισμού από κοντά μισό εκατομμύριο πολίτες.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι στου ...Κασιδι(ιάρη) το κεφάλι προσπαθεί ένας μουχλιασμένος εσμός κομματικών στρατών να εναποθέσει όλες τις αμαρτίες του αναβαπτιζόμενος ως "δημοκρατικός" αυτοσυγκρινόμενος με την σαφώς αντιδημοκρατική συμπεριφορά του νεοταξικού φουσκωτού.
Η τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου (με μπλε, πράσινους, πορτοκαλί και κόκκινους κόκκους) της καταιγιστικής επανάληψης της απεχθούς σκηνής στο στούντιο του καναλιού, καπάκι και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, πετυχαίνουν να θολώσουν την πραγματική εικόνα του εσμού αυτού που τσακώνεται καθημερινά στα τηλεπαράθυρα. Που καπελώνει ο ένας τον λόγο του άλλου και που στο όνομα της "μαχητικότητας" χρησιμοποιούν την επιθετικότητα για να συντρίψουν τα όποια ψελλιζόμενα επιχειρήματα. Μέχρι και αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "πνευματικοί" άνθρωποι, σαν τον πολύφερνο συγγραφέα που μόλις μέρες πριν ξεσπούσε βίαια και απειλητικά με κραυγές και χειρονομίες στον συνομιλητή του, κρίνουν και επικρίνουν ανερυθρίαστα τον προδήλως "μη πνευματικό" τραμπούκο για την ίδια στην ουσία συμπεριφορά μ' αυτούς.
Το θράσος αυτών που επαίρονται για τη δημοκρατικότητά τους δεν έχει όρια. Και είναι αυτό το θράσος που "νομιμοποιεί" τον κάθε άρρωστο να φέρεται ανάλογα.
Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τον κάθε Κασιδιάρη. Αυτός είναι δηλωμένος και φανερός εχθρός της και εύκολα ή δύσκολα αντιμετωπίζεται. Κινδυνεύει όμως περισσότερο από αυτούς τους δήθεν που διεκδικούν την αποκλειστικότητα του δημοκρατικού και προοδευτικού και που επιχαίρουν και υπερβάλλουν στην προβολή της συμπεριφοράς του για να καλύψουν τη δική τους πραγματική ταυτότητα.
Είναι προφανές το αδιέξοδο της πολυδιασπασμένης ελληνικής κοινωνίας. Είναι προφανής η έλλειψη ευπατρίδων πολιτικών που θα μπορούσαν να ηγηθούν σε μια νέα πορεία της χώρας.
Και είναι προφανές ότι μόνο με μία εθνική ή κοινωνική καταστροφή υπάρχει ελπίδα να συνέλθουμε. Όλοι.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι στου ...Κασιδι(ιάρη) το κεφάλι προσπαθεί ένας μουχλιασμένος εσμός κομματικών στρατών να εναποθέσει όλες τις αμαρτίες του αναβαπτιζόμενος ως "δημοκρατικός" αυτοσυγκρινόμενος με την σαφώς αντιδημοκρατική συμπεριφορά του νεοταξικού φουσκωτού.
Η τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου (με μπλε, πράσινους, πορτοκαλί και κόκκινους κόκκους) της καταιγιστικής επανάληψης της απεχθούς σκηνής στο στούντιο του καναλιού, καπάκι και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, πετυχαίνουν να θολώσουν την πραγματική εικόνα του εσμού αυτού που τσακώνεται καθημερινά στα τηλεπαράθυρα. Που καπελώνει ο ένας τον λόγο του άλλου και που στο όνομα της "μαχητικότητας" χρησιμοποιούν την επιθετικότητα για να συντρίψουν τα όποια ψελλιζόμενα επιχειρήματα. Μέχρι και αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "πνευματικοί" άνθρωποι, σαν τον πολύφερνο συγγραφέα που μόλις μέρες πριν ξεσπούσε βίαια και απειλητικά με κραυγές και χειρονομίες στον συνομιλητή του, κρίνουν και επικρίνουν ανερυθρίαστα τον προδήλως "μη πνευματικό" τραμπούκο για την ίδια στην ουσία συμπεριφορά μ' αυτούς.
Το θράσος αυτών που επαίρονται για τη δημοκρατικότητά τους δεν έχει όρια. Και είναι αυτό το θράσος που "νομιμοποιεί" τον κάθε άρρωστο να φέρεται ανάλογα.
Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τον κάθε Κασιδιάρη. Αυτός είναι δηλωμένος και φανερός εχθρός της και εύκολα ή δύσκολα αντιμετωπίζεται. Κινδυνεύει όμως περισσότερο από αυτούς τους δήθεν που διεκδικούν την αποκλειστικότητα του δημοκρατικού και προοδευτικού και που επιχαίρουν και υπερβάλλουν στην προβολή της συμπεριφοράς του για να καλύψουν τη δική τους πραγματική ταυτότητα.
Είναι προφανές το αδιέξοδο της πολυδιασπασμένης ελληνικής κοινωνίας. Είναι προφανής η έλλειψη ευπατρίδων πολιτικών που θα μπορούσαν να ηγηθούν σε μια νέα πορεία της χώρας.
Και είναι προφανές ότι μόνο με μία εθνική ή κοινωνική καταστροφή υπάρχει ελπίδα να συνέλθουμε. Όλοι.
3 σχόλια:
Έχετε απόλυτο δίκιο. Πραγματικά γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί το σύμπτωμα (Χρυσή Αυγή), το παράγωγο αυτού που διαμορφωνόταν εδώ και δεκαετίες ως το πρόβλημα της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Παράλληλα, έχω την αίσθηση πως η συνεχής επανάληψη το μόνο που καταφέρνει στο τέλος είναι να μας κάνει να συνηθίζουμε τόσο πολύ την εικόνα ώστε να μας φαίνεται οικεία.
Συνηθίζουμε τη φρίκη, ζούμε με αυτή την κάθε μέρα μας. Και πια, δεν πρέπει να γίνονται όλα προϊόντα πολιτικής εκμετάλλευσης. Δεν μπορούν οι όλοι οι άλλοι, οι "δημοκράτες" να σοκάρονται από την ΧΑ ούτε να την προβάλουν ως το τρομακτικό αποτέλεσμα της λανθασμένης ψήφου. Οι ίδιοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή όταν έσπρωχναν τον κόσμο στην απόγνωση.
Και δυστυχώς ο δρόμος προς την καταστροφή φαίνεται σχεδόν μονόδρομος. Λέτε πως είναι ο δρόμος που θα μας συνεφέρει - αυτή η διεργασία θα πάρει καιρό δυστυχώς.
Και μέσα σε όλα αυτά η έννοια "πατριωτισμός" έχει χάσει τελείως το νόημα της. Η χρήση της γίνεται από όλους απερίσκεπτα προκαλώντας μόνο διχασμό λες και υπάρχει ένα πατριωτόμετρο που θα δικαιώσει εκείνους που πήραν (στα λόγια) μεγαλύτερο βαθμό.
Συμφωνούμε, δυστυχώς... :-)
Κι όσο και αν προσπαθούμε να βγούμε από το αδιέξοδό μας, δεν μπορούμε καν να θυμηθούμε από πού μπήκαμε!
Δημοσίευση σχολίου