18.2.08
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θαλασσοσκορπίσματα, σαν σπάει απ' τον αέρα η κορφή του κύματος, θαλασσοσταγόνες που ερωτεύτηκαν τον άνεμο και στροβιλίζονται μαζί του σε αιώνιο χορο. Και σκορπίζονται στο άπειρο. Σαν τις εμπειρίες της ζωής του καθενός. Σαν τη ζωή του καθενός. Πίτυλος.
10 σχόλια:
Τα δυο δοντάκια που ξεπετάγονται είναι όλα τα λεφτά!!! ;)
Καλησπέρες!
I must say that this is the very best blog I've ever visited!
Congrats!
PALAVROSSAVRVS REX
Τέλειοοοοο :))
Γελάει το ...άτιμο.
Υποθέτω ότι το παρδαλό σπεύδει να συναντήσει τους ομοίους του...
Εύη, και το ...τρίτο αυτί, επίσης! :-)
Joshua, thank you.
Unfortunately, my Portugese seems Greek to me!
Confused, έχουμε κι άλλα! :-)
Σχολιαστή, το ...γέλιο -κατά τον Σοφό Χότζα- είναι το πιό επικίνδυνο όπλο κατά της εξουσίας...
Μαργαρίτα, το παρδαλό ...κλαίει ακόμα :-)
Αν γελάει λέει.
Χώρια που μου φέρνει λίγο και σε Κινέζο.
δ
καλέ είναι πολυ ομορφο!!!!
απίθανο είναι σού' ρχεται να το ζουλήξεις.
πςςςςςςςςςςςς!!!!!Σιγά τα ωά!!!
τελεία και παύλα,
το τσίρκο είναι καύλα!!!
(με το παρδόν η αθηροστομία μου αλλά όχι και αφιερώματα σε κατσίκες εν παρουσία μου)
;-)))))))
Δημοσίευση σχολίου