4.11.09

Ανάσα ποίησης

Κόντρα στον ...θόρυβο των αλαλαζόντων κυμβάλων

2 σχόλια:

Кроткая είπε...

έτσι μπράβο, για!

Φλύαρος είπε...

Όσο υπάρχει τέχνη, υπάρχει ελπίδα. Όσο υπάρχει η ποίηση, υπάρχει η απόδραση από την φαύλη καθημερινότητα που μας πνίγει.
Το σχόλιο μου έρχεται σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σου καπετάνιε μου. Ελπίζω να μας γράφεις συχνότερα και πάλι.