Η δήλωση αυτή αναρτήθηκε και στο Press.gr και προκάλεσε ...ποικίλες αντιδράσεις σχολιαστών.
Προσωπικά, συμφωνώ και την προσυπογράφω.
---------------
"35 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω κάποιες σκέψεις και αισθήματα που έχουν σχέση με το τότε και το σήμερα.
Την εξέγερση των νέων στο Πολυτεχνείο το 1973 πρέπει να τη θυμόμαστε και να την τιμούμε, όπως πρέπει να θυμόμαστε και να τιμούμε κάθε αγώνα για το σύνολο της κοινωνίας μας.
Δυστυχώς, στην εποχή του ατομισμού και της προσωπικής προβολής, όλοι οι αγώνες για το κοινό καλό είτε παραποιούνται και χρησιμοποιούνται κατά το ματαιόδοξο δοκούν του καθενός, είτε λησμονούνται αν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα.
Έτσι, παραποιείται και εκφυλίζεται συστηματικά η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ‘λησμονείται’ η εξέγερση της Νομικής, λησμονείται και το Κίνημα του Ναυτικού.Οι τρείς σημαντικότεροι σταθμοί της αντιδικτατορικής δράσης που οδήγησαν στην πτώση της χούντας.
Η εξέγερση κατά της χούντας στη Νομική Σχολή ήταν η θρυαλλίδα που ενεργοποίησε την απόφαση εκτέλεσης του σχεδιασμένου Κινήματος του Ναυτικού και το Κίνημα του Ναυτικού αναζωπύρωσε τη λαϊκή εξέγερση με αποκορύφωμα το Πολυτεχνείο.
Πέρα από την αλληλεπίδραση των ενεργειών, αυτές είχαν και ένα κοινό παρονομαστή, πολύ ‘ενοχλητικό’ για όσους θέλουν να τις εκμεταλλευτούν ‘πολιτικά’. Ήταν αυθόρμητες και ανεξάρτητες κομματικών καθοδηγήσεων και μηχανισμών.
Στη σημερινή εποχή του ‘αμύνεσθαι περί …Πάρτης, τοις κείνων …χρήμασι πειθόμενοι’, η εξέγερση της Νομικής, το Κίνημα του Ναυτικού και η εξέγερση του Πολυτεχνείου θα πρέπει να προβάλλονται στις διαστάσεις τους που δείχνουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων υπέρ του συνόλου, τον αγώνα των λίγων υπέρ των πολλών, χωρίς κομματικές και κλαδικές περιχαρακώσεις.
Οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο έχουν εκφυλιστεί τόσο από την τυποποίησή τους όσο και από την υπερεκμετάλλευση, τόσο εκ μέρους του πολιτικού συστήματος, όσο και από τα στοιχεία εκείνα που βρίσκουν ευκαιρία δημόσιας προβολής της κουκουλοφόρου καταστρεπτικής δράσης τους.
Το Κίνημα του Ναυτικού, γιορτάζεται κάθε χρόνο με μια λιτή και μη προβεβλημένη εκδήλωση επί του Αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ στο Φάληρο, εν πολλοίς μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η εξέγερση της Νομικής βυθίστηκε στη λήθη.
Αν θέλουμε, ως κοινωνία, να παιδεύουμε τους επερχόμενους, να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα να παραδειγματιζόμαστε και να τιμούμε τους ανθρώπους που ‘αμύνονταν περί Πάτρης’, ας ξανασκεφτούμε ‘τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι’ το πώς διαχειριζόμαστε τις μνήμες.
Τιμή στους νέους και νέες του Πολυτεχνείου 73.
Ναύαρχος Ν.ΠΑΠΠΑΣ
Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ
Κυβερνήτης του Α/Τ ΒΕΛΟΣ 73 "-----------------------
12 σχόλια:
Τι θλιβερά τα σχόλια εκεί.
Τι θλιβεροί έχουμε καταντήσει σχεδόν όλοι.
Κάτι τέτοιες ημέρες γίνεται ακόμα πιο έντονο το αίσθημα της αηδίας.
Καλό σας βράδυ Master & Commander μας :)
Θλιβερά μεν, πολύ χρήσιμα δε, για να μην ξεχνάμε ότι το αυγό του φιδιού επωάζεται από την αβελτηρία μας...
Με γειά το καινούργιο ...μαγαζί! Το σύνδεσα αμέσως.
Μου ΄δωσες ιδέα για αύριο. Θα έχω -ελπίζω- τους δύο πρυτάνεις. Για να θυμηθούμε τις "χαμένες" επετείους...
Πριν δύο χρόνια, έτυχε να είμαι στις 17 του Νοέμβρη στην Αθήνα. Πέρασα αρκετές φορές, κατά τη διάρκεια της μέρας της επετείου από το Πολυτεχνείο, θέλοντας ν' αποθέσω ένα λουλούδι στο μνημείο, στο άνοιγμα της πύλης της εισόδου.
Αποδείχτηκε όμως, αδύνατο, λόγω της πληθώρας των περιπτέρων των πολιτικών νεολαίων, των συνεχών καταθέσεων στεφάνων των επισήμων και της αυξανόμενης κοσμοσυρροής.
Εντούτοις, επέμενα στο ανεκπλήρωτο 'τάμα' μου και ξαναπήγα την επομένη.
Αυτό που αντίκρυσα, δεν περιγράφεται, η θέα ενός άδειου κι ερημωμένου κτιρίου με λίγα μαραμένα λουλούδια στον περίγυρο, στους τοίχους γραμμένα συνθήματα κι οι αίθουσες μπροστά εγκαταλελειμένες.
Μόνο οι πίσω κτιριακές εγκαταστάσεις 'λειτουργούσαν' ως ένα είδος αναγνωστηρίων με ελάχιστο εξοπλισμό και σκυθρωπούς ρακένδυτους φοιτητές.
Ένα κτίριο, όπως του παλαιού Πολυτεχνείου, στο οποίο διαδραματίστηκε το σημαντικότερο κεφάλαιο της νεοελληνικής ιστορίας, η εξέγερση των φοιτητών το Νοέμβρη του 1973 εναντίον της Χούντας, κινδυνεύει να καταλήξει σε ερήπιο στο κέντρο της Αθήνας!
Το όνειρο πραγματοποιήθηκε, έστω για μία και μοναδική φορά, μπόρεσα ν' αποτίσω ελάχιστο φόρο τιμής επί τόπου, στα παιδιά που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για ένα τόσο πανανθρώπινο σύνθημα όπως το 'Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία'.
Οι θλιβερές εικόνες του κτιρίου όμως, θα συνοδεύουν/στιγματίζουν για πάντα αυτή την ανάμνηση κι οι συνειρμοί για το πόσο σεβόμαστε ως λαός τις μνήμες αγώνων του παρελθόντος είναι δυστυχώς, αναπόφευκτοι.
Καλό ξημέρωμα και
τα Σέβη μου.
εύγε, εύγε!
χρειάζονται και οι πραξεις βέβαια, κι όποιος πράττει κάνει και λάθη.
τι το κακό έχει η άδολη ένταξη σε ένα πολιτικό χώρο, όμως; όταν είναι ειλικρινής και χωρίς υστεροβουλίες;
ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό.
Ε, αν δεν πέταγες το ...καρφάκι σου για προσάναμμα, δεν θα ησύχαζες. :-)
Κανένα πρόβλημα με την άδολη ένταξη σε κάποιο κόμμα. Μόνο που τα κόμματα στην Ελλάδα (οι ηγεσίες και οι μηχανισμοί τους) αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι θεωρούν τα μέλη τους τόσο 'άδολα' όσο και τα πρόβατα... και οικειοποιούνται τους άδολους αγώνες και τις άδολες αξίες που πρεσβεύουμε για ίδιο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ τους όφελος. Είτε για να ικανοποιήσουν τον ματαιόδοξο ναρκισσιασμό που προσφέρει το αίσθημα της εξουσίας, είτε για να αυξήσουν το περιεχόμενο του πορτοφολιού τους.
Οι Αγώνες όπως αυτοί του Πολυτεχνείου, της Νομικής και του Κινήματος του Ναυτικού που ξεκίνησαν και εκδηλώθηκαν -στην αρχή τους τουλάχιστον- μη καθοδηγούμενοι κομματικά, εκτιμώ ότι θα πρέπει να μείνουν πέρα και έξω από κάθε κομματική εκμετάλλευση
και να 'αγκαλιαστούν' από όλους σαν μνήμες κοινωνικής συσείρωσης αντί να εντάσσονται κι αυτοί σε διχασμούς, τριχασμούς και διασκορπισμούς από το κάθε κόμμα για πολιτικό όφελος.
Αυτά εκτιμώ εγώ και, προφανώς, ο Ναύαρχος Παππάς. Μπορεί να κάνουμε και λάθος. Αλλά και η φετινή παρέλαση των κομματικών ουλαμών με τις παντιέρες τους, τους αξιωματικούς και τους φαντάρους τους, που την ονομάζουν 'Πορεία', μάλλον μας επιβεβαιώνει. Όπως και η οικειοποίηση από τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ της σημαίας του Πολυτεχνείου, αποδεικνύει ότι τα παιδιά αυτά δεν έχουν καταλάβει τι και πώς συνέβη ό,τι συνέβη...
Σμουτς! :-)
Να καταγράψω μια μικρή ένσταση στο σημείο "Στη σημερινή εποχή του ‘αμύνεσθαι περί …Πάρτης, τοις κείνων …χρήμασι πειθόμενοι’".
Η εποχή της χούντας ήταν βαθύτατα διεφθαρμένη, η Πάρτη είχε αποθεωθεί, και τα χρήματα είχαν την τιμητική τους. Η εποχή των χαφιέδων, των χιλιάδων που κονόμησαν χωρίς να εργαστούν, και που τέλειωσε με την προδοσία της Κύπρου, πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορεί να δώσει μαθήματα μέσα απο λίγες τιμητικές εξαιρέσεις.
Αυτά, με αυτονόητο ότι ο Ναύαρχος είναι καθ' όλα άξιος τιμής για τις πράξεις του τότε που έπρεπε.
Σχολιαστή μου, δεν νομίζω ότι η φράση αναφέρεται σε αντιπαράθεση του τότε με το σήμερα (δηλ. ότι τότε ήταν διαφορετικά απ' ό,τι περιγράφεις). Και η ασυδοσία της χούντας δεν δικαιολογεί ούτε δίνει άλλοθι στη σημερινή πραγματικότητα για την οποία δεν νομίζω ότι έχεις διαφορετική άποψη...:-)
Εξ άλλου, στην απίθανη περίπτωση να υπονοεί κάτι τέτοιο (ότι τότε δεν υπήρχε διαφθορά) προς τι οι αγώνες του;
Στο κείμενο αυτό, εγώ βλέπω και μια πικρία για την ποιότητα του πολιτικού συστήματος του σήμερα που 'πάτησε' στις πλάτες των αγνών αγωνιστών για να στρογγυλοκαθήσει στο χλιδάτο ρετιρέ της εξουσίας.
Κωστή συμφωνώ με την ερμηνεία που κάνεις.
Φυσικά και δεν πέρασε απο το μυαλό μου ότι ο Ναύαρχος θεωρούσε ότι δεν υπήρχε διαφθορά. Απλώς γράφοντας το σχόλιο, είχα στο μυαλό μου το "καλά κουμάσια ήταν και την εποχή της χούντας,για την πάρτη τους και τα χρήματα".
Για άλλη μια φορά ο Παππάς μιλάει όπως ξέρει: με την γλώσσα της αλήθειας. Και φυσικά η αλήθεια πονάει και ενοχλεί. Ας είναι.
Μια απορία για όσους έζησαν από κοντά τα γεγονότα: Θυμάται κανένας το όνομα ενός Ικαριώτη φοιτητή στο Πολυτεχνείο, ενός από τους πρωτοστάτες των γεγονότων; Μετά το Πολυτεχνείο, δεν έγινε στέλεχος κόμματος, ούτε βουλευτής ή συνδικαλιστής, δεν θέλησε ποτέ να εξαργυρώσει τους αγώνες του και τελικά πέθανε προσπαθώντας να βοηθήσει στην διάσωση ανθρώπων και στην κατάσβεση μιας πυρκαγιάς στην πατρίδα του.
Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του. Θυμάμαι, όμως, άλλους, όπως τον Ζαμπέλη -από την ομάδα Παναγούλη- έναν σεμνό άνθρωπο που δεν ασχολήθηκε με το 'σύστημα' και, βεβαίως, τον Αντώνη Καρρά που παρέμεινε ενεργός στο ΠΑΣΟΚ, δεν ανέλαβε ποτέ θέση εξουσίας, δεν μίλησε ποτέ για τους αγώνες του -που γνωρίζω- δημόσια και που είναι και θα είναι ...φτωχός.
Υπάρχουν, λοιπόν, και τέτοιοι για να μας κρατούν την ελπίδα ζωντανή.
Επειδή βρήκα την απάντηση στην ερώτηση μου σε προηγούμενο σχόλιο: Ο Γιώργος Κυρίκος ήταν το παιδί που κουνούσε την Ελληνική σημαία την ώρα που γκρέμιζε την πόρτα το τανκ και το 1993 κάηκε στις φωτιές στην Ικαρία προσπαθώντας να σώσει 3 γεροντάκια.
Δημοσίευση σχολίου