8.12.07

Ο διστιχηζμένος Κομονιστής

Πριν από είκοσι ημέρες, μου τηλεφώνησε ο Δημήτρης Μπατσιούλας, παλιός συνάδελφος, Σερραίος εγκατεστημένος πια στη Θήβα, και μου είπε ότι μου στέλνει το νέο του βιβλίο με τίτλο 'Ο διστιχηζμένος Κομονιστής'.
Με τον Δημήτρη Μπατσιούλα βρεθήκαμε μαζί στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων όπου ήμασταν ‘εγκλεισμένοι’, για τέσσερα χρόνια εγώ ως Μάχιμος Δόκιμος και ένα εκείνος ως Δόκιμος Σημαιοφόρος Οικονομικός, Πτυχιούχος ήδη της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Δεν κάναμε ‘παρέα’. Το περιβάλλον και οι δραστηριότητες στη Σχολή δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για φιλικές προσεγγίσεις Δοκίμων διαφορετικών χρονολογικών Τάξεων και ειδικοτήτων, αλλά θυμάμαι μια ενστικτώδη αλληλοσυμπάθεια μόνο και μόνο από την Βορειοελλαδίτικη καταγωγή μας αφού, οι Βορειοελλαδίτες εκεί μέσα ήμασταν μειονότητα της μειονότητας... Η καταγωγή του, βεβαίως, ήταν πρόδηλη από το παχύτατο ΣΣΣ στην προφορά του που ‘φώναζε’ από μακρυά ...ΣΣΣέρραςςς! Ούτε στον Στόλο ή σε κάποιο Επιτελείο έλαχε να συνυπηρετήσουμε. Κατά περίεργο τρόπο, όμως, πάντοτε τον θεωρούσα ‘δικό μου άνθρωπο’, από αυτούς που χαίρεσαι να βλέπεις, να συζητάς, να συνεργάζεσαι υπηρεσιακά μαζί τους και να χαίρεσαι διπλά όταν επιβεβαιώνεσαι από τρίτους (στο Πολεμικό Ναυτικό γνωριζόμαστε όλοι ‘απ’ έξω και ανακατωτά’) για την άποψή σου γι αυτούς. Ο Δημήτρης Μπατσιούλας ήταν από τα στελέχη του Π.Ν. που λειτουργούσαν επί της ουσίας και παραγωγικά, με εντιμότητα, ευπρέπεια, με ανοικτά μυαλά και πλατύ ορίζοντα σκέψης. Δύσκολο πολύ σ’ ένα τομέα δραστηριότητας (τον Οικονομικό) δαιδαλωδώς γραφειοκρατικό και πυκνοναρκοθετημένο με νάρκες κατά της ηθικής και αξιοπρέπειας του καθενός. Πέρα από τα καθαρά επαγγελματικά στοιχεία, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δημήτρης Μπατσιούλας ήταν από τους πολύ λίγους νεαρούς αξιωματικούς (οι περισσότεροι ήταν Ανώτεροι Αξιωματικοί) που μυήθηκαν και συμμετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού το 1973 κατά της δικτατορίας.
Μέχρι που να δεήσουν τα ΕΛΤΑ να φέρουν το βιβλίο, είπα να ρίξω μια ματιά στην ιστοσελίδα των εκδοτών (που είναι οι γιοί Μπατσιούλα) στο batsioulas όπου βρήκα έξη 'κριτικές'. Η μιά από αυτές περιοριζόταν στο ερώτημα 'ο συγγραφέας είναι αριστερός ή δεξιός;'.
Μ' έτρωγε, μια και γνώριζα τον συγγραφέα, να απαντήσω στον ανώνυμο περίεργο 'να ρωτήσεις τον ράφτη του' αλλά, είπα να διατηρήσω την ...ευπρέπειά μου.
Με το που ήρθε το βιβλίο, διαπίστωσα ότι ο ανορθόγραφος τίτλος προέρχεται από το προσωπικό ημερολόγιο -'διήγεμα'- του αδερφού της γιαγιάς του συγγραφέα, γεννημένου το 1915, που κατέγραψε τη ζωή του μέχρι το 1987.
Από τα χειρόγραφά του Γιώργου Τούμπαλη -ήρωα της ιστορίας-και από τις διηγήσεις και μαρτυρίες συγγενών και συγχωριανών, ο Δημήτρης Μπατσιούλας υφαίνει το 'ιστορικό του μυθιστόρημα' που είναι από τα σπάνια μυθιστορήματα στα οποία όλα τα αναφερόμενα πρόσωπα και τα περιγραφόμενα γεγονότα είναι πέρα για πέρα αληθινά.
Ο Γιώργος Τούμπαλης, γιος βασιλόφρονα και συντηρητικού αγρότη πατέρα που ήθελε ο γιός του να γίνει δεσπότης (!), βιώνει τα χίλια μύρια από βρέφος μέχρι να πεθάνει στη Βουλγαρία όπου ακολούθησε την 'έξοδο' πολλών ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού. Δυό χρονών , τον θάβουν για πεθαμένο κατά τη μετακίνηση των κατοίκων του χωριού προς Βουλγαρία κατά διαταγή των Βουλγαρικών Κατοχικών Αρχών. Τον σώζει η γιαγιά του που είδε τα μάτια του να πεταρίζουν μέσα στον λάκκο-τάφο. Μεγαλώνει μέχρι το ένα πενήντα και 32 νούμερο παπούτσι. Για πάντα. Στο Δημοτικό, ο δάσκαλός του τον μυεί στη βασική κομμουνιστική ιδεολογία που τον συνεπαίρνει. Για πάντα. Δραπετεύει από τη μοναστηριακή ιερατική Σχολή στα 12 του και προτιμά να 'ζευγαρώνει' τα βόδια και να οργώνει στα χωράφια. Βιώνει, παράλληλα με τον πατρικό πατριαρχισμό, τη δικτατορία του Μεταξά και την Βουλγαρική κατοχή που επανέρχεται με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Παντρεύεται, κάνει έναν γιό και δυό κόρες και χάνει τον γιό του από αρρώστεια. Στρατολογείται με το ζόρι και από φιλότιμο στον ΕΛΑΣ, επιβιώνει από τις φριχτές συνθήκες του αφιλόξενου βουνού, τις μάχες και τις κακουχίες, ακολουθεί πιστά τις -αντικρουόμενες συχνά- διαταγές του Κόμματος και φεύγει στη Βουλγαρία με το όνειρο του 'τέταρτου γύρου' για την εγκατάσταση του κομμουνισμού στην Ελλάδα. Εκεί, απομονωμένος, παντρεύεται -ήδη παντρεμένος στο Χρυσό Σερρών- με Βουλγάρα και αποκτά δυό γιούς που στη συνέχεια χάνει κι αυτούς από βαριές αρρώστειες. Στα βαθειά γηρατειά του, αποκομμένος από τους πάντες, τελειώνει την καταγραφή των εμπειριών του με τη φράση 'αυτά έγραψε το 1987 ένας διστιχηζμένος κομονιστής'.
Με το δίκιο του θα υπέθετε κάποιος ότι όλα αυτά είναι καταθλιπτικά. Κάθε άλλο, όμως.
Στις 717 σελίδες του βιβλίου του Δημήτρη Μπατσιούλα, η αφήγηση διατηρείται στην απλοϊκή διάσταση των χειρόγραφων του γεροαντάρτη με ισχυρές δόσεις αυτοσαρκασμού, σα να χεις τον κατσιασμένο γεροαντάρτη δίπλα σου να σου διηγείται τις περιπέτειές του, να τον ακούς με τα ίδια σου τ’ αυτιά και να θες, και να μη θες, να τελειώσει. Να θέλεις να τελειώσει γιατί όλη αυτή η φρίκη, απ’ όλες τις μπάντες, σκοτεινιάζει την καλοζωησμένη πια ψυχή σου. Να μη θέλεις να τελειώσει γιατί, όσο τραβάει σε μάκρος, τόσο αναγνωρίζεις αιτίες και ρίζες του σημερινού μπάχαλου που πρέπει να συνεχίσεις να τις πολεμάς και να τις ξεριζώνεις.
Και δεν είναι μόνο η φρίκη. Ζεις μαζί του όλες τις ιστορικές περιόδους και κοινωνικές ανακατατάξεις, μαθαίνεις πώς ζούσαν τότε οι Έλληνες στη Μακεδονία, τις νοοτροπίες , τη συντροφικότητα, το όνειρο για καλύτερα πράγματα, την εκμετάλλευση ανθρώπων και καταστάσεων, ταξιδεύεις στον χρόνο σ' ένα ταξίδι δύσκολο, πικρό αλλά και γόνιμο.
Και ο ανορθόγραφος, άτυχος, μίζερος μεγάλος ανθρωπάκος να 'εκστομίζει' μια μεγάλη αλήθεια:
«Και μετά τόσα χρόνια κατάλαβα τη ήναι πολιτική όλλα ψέματα κατέβα εσή να ανεβό εγό και όλλα τα πλιρόνη η κατοτέρα τάξη της ανθρωπότιτος»

Α, ναι, μένει και η απορία του άγνωστου κριτικού 'αριστερός ή δεξιός ο συγγραφέας;'
Μαζί με τη ζωή του κεντρικού ήρωα, ξετυλίγεται το χαλί των ερωτηματικών, των προβληματισμών, των σκέψεων και της αγωνίας του συγγραφέα να αντιμετωπίσει το παράλογο κάθε πλευράς, να δικαιολογήσει, να συγχωρέσει, να συμβιβάσει.
Κατά πως πρέπει για κάθε γνήσια δημοκρατικό άνθρωπο της εποχής μας.
Και από αυτή την άποψη, το βιβλίο δεν ενημερώνει μόνο αλλά και διδάσκει.
Πολύτιμη παρακαταθήκη για τους νεώτερους στους οποίους συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου.

42 σχόλια:

σχολιαστής είπε...

«Και μετά τόσα χρόνια κατάλαβα τη ήναι πολιτική όλλα ψέματα κατέβα εσή να ανεβό εγό και όλλα τα πλιρόνη η κατοτέρα τάξη της ανθρωπότιτος»

An-Lu είπε...

Όντως...φαίνεται συναρπαστικό βιβλίο....

αθεόφοβος είπε...

Α, ναι, μένει και η απορία του άγνωστου κριτικού 'αριστερός ή δεξιός ο συγγραφέας;'

Απλά ένας σκεπτόμενος άνθρωπος.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Κανείς δεν ειχε σκεφτεί σε αυτό το δύσμοιρο τόπο που οι εθνικοί μπετατζήδες και οι εθνικοί νταβατζήδες είναι δίπλα- δίπλα ότι ένα μικρό το δέμας κορμί,που ζεί από λάθος και ...ΚΑΙΡΙΚΗ αισιοδοξία δικαιούται να έχει ένα αριστερό και ένα δεξιό....χέρι.
Πως το λέγαν οι ψαγμένοι αρχαίοι υμών(;) πρόγονοι... Τω αγνώστω θεώ.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Βρε, τον ερ΄μο τον δυστυχιζμένο...
Πάντως, το πολέμησε όσο μπορούσε, το πάλεψε...

ΥΓ αφελής ερώτηση: η ορθογραφία να έχει βελτιωθεί προς χάριν του αναγνωστικού κοινού;

Κωστής Γκορτζής είπε...

Σχολιαστά, για να το καταλάβει, τράβηξε τα μύρια όσα ο άνθρωπος...

Γοργόνα, και ενημερωτικό και διδακτικό.

Αθεόφοβε, δυστυχώς πολλούς μας έχουν κάνει 'μη σκεπτόμενους' γιατί έτσι τους βολεύει. Και τους βόλευε ανέκαθεν όπως φαίνεται και στην αφήγηση του ήρωα στο βιβλίο.

Διόνυσος, σωστός!

Σκύλε, το πάλεψε παρά το γεγονός ότι σ' όλη του τη διήγηση φαίνεται να φέρεται μοιρολατρικά.
Το κείμενο είναι διορθωμένο ορθογραφικά με μικρές σύντομες αυθεντικές αποδόσεις.

animal είπε...

Οι περισσότεροι σκεπτόμενοι πολίτες που ξέρω έχουν αποτραβηχτεί αηδιασμένοι από τα κοινά. Αυτό σίγουρα βολεύει την πολιτική τάξη, που όσο πάει αποκτά χαρακτηριστικά κληρονομικής εξουσίας, κάτι σαν αριστοκρατία, χωρίς άριστους φυσικά. Υπάρχει άραγε καμιά διαφορά στη στάση αυτή των σκεπτόμενων από την αφασία του λαού;

Κωστής Γκορτζής είπε...

Οργισμένε βαλκάνιε, πολύ κρίσιμο το θέμα που θίγεις.
Η εύκολη απάντηση είναι 'όχι, καμμιά διαφορά, ίσως και η ευθύνη των σκεπτόμενων να είναι μεγαλύτερη'.
Ίσως γι αυτό και παραδέχομαι τον συγγραφέα του συγκεκριμένου 'μυθιστοτήματος'. Γιατί ανέλαβε την ευθύνη να διηγηθεί την πραγματικότητα με το όνομά της και να προβληματίσει.
Από την άλλη, παρακολουθώντας σήμερα τα δελτία της Τηλετύφλωσης που αναδεικνύουν τα καραγκιοζιλίκια του Μαγγίνα, με τους ...φιλοξενούμενους ανασφάλιστους Ινδούς, αναρωτιέμαι πόσοι ψηφοφόροι των πολιτικών διαφέρουν από αυτούς, πόσοι από τους μεγαλοδημοσιογράφους που τρέφονται με τα -πραγματικά- αυτά σκουπίδια είναι διαφορετικοί από αυτούς και, το κυριώτερο, υπάρχει διέξοδος;
Το θέμα πια δεν είναι η καλυτέρευση της ζωής μας. Το θέμα είναι η καλυτέρευση της ηθικής και του πολιτισμού μας.
Και δυστυχώς, ούτε χώρος ούτε χρόνος περισσεύει πια για σκέψη...

demetrat είπε...

Καλημέρα σας.
Μπορώ να εισέλθω;
δ
υ.γ είμαι λίγο πσαρομένι γιαυτό ρωτάω.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Ψαρωμένη; Από τι;
Οι τίτλοι είναι ενδεικτικοί του επαγγέλματος και τίποτε άλλο...
Ως Ηπειρώτης στην ...βαθιά καταγωγή, θεωρώ τιμή μου η παρουσία σας! Κριτική ή επικριτική, το ίδιο. :-)

demetrat είπε...

Ψαρωμένη απ το Βέλος.
Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τον πατέρα μου που είπε τότε καθώς ακούγαμε τη Ντόυτσε βέλλε.
-Α ρε π.....δες (ηπειρώτικο που το λένε και γιά άντρες και για γυναίκες.υπoδηλώνει τη λεβεντιά στο πιό βαρβάτο).:)
Λίγα είναι τα ψωμιάτς.(Για τη χούντα)
Πάει τσ τέλεψαν.
Και δε μας ξαναμάλωσε πιά που βγαίναμε στο δρόμο.
Κι η αλήθεια είναι πως από τότε γίναμε όλοι διαφορετικοί.
Γιά το βιβλίο , δεν μπορώ νάχω άποψη, μιά και περιμένω να το διαβάσω πρώτα.

Γιά τους παλιούς αγωνιστές - όσοι μείνανε πιά-, μόνο προσοχές μπορώ να βαράω .
Και κορδωμένη κορδωμένη , γιατί είμαι και κοντή.

υ.γ
Είπα και γώ!Και από ποιά περιοχή της Ηπείρου έρχονται αυτά τα βάθη; :))
δ.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Οι φήμες λένε Πετροβούνι Τζουμέρκων!

Και, ...ημιανάπαυση γιατί 'άλλο' ύψος παίζει ρόλο! :-)

Кроткая είπε...

και γιατί πίστευες πως θα έχω ενστάσεις και διαφωνίες?

Κωστής Γκορτζής είπε...

Γιατί αν δεν διαφωνήσεις θα ...κάνεις μπαμ! Γι αυτό και σε πάω με χίλια! :-)))

σχολιαστής είπε...

Kωστή, αξίζει να κάνεις ποστ, το σχόλιο που έστειλες στον Καιρό αφού το εμπλουτίσεις.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Σχολιαστή μου το σκέφτηκα αλλά είμαι τόσο απελπισμένος με αυτά που βλέπω, διαβάζω και ακούω, που νομίζω ότι, αν το ανέβαζα σε ποστ, θα ήταν και το τελευταίο μου πριν κλειστώ στο καβούκι μου...
Στην περίφραξη της περιβόητης 'ανάπλασης' της παραλίας, δίπλα στον Ιστιοπλοϊκό-Χαρτοπαικτικό Όμιλο θεσσαλονίκης, διαβάζει ο περστικός "Έλληνα, με Καραμανλή - Παπανδρέου - Μητσοτάκη γεννήθηκες, με Καραμανλή - Παπανδρέου - Μητσοτάκη θα πεθάνεις Μαλάκα!"

Κι εγώ αναρωτήθηκα, αυτοί δεν αλλάζουν ή εμείς;

σχολιαστής είπε...

Κωστή, μιας και τη θυμήθηκες, λες να την κάνουν σαν τα μούτρα τους την "ανάπλαση"; Στην περίπτωση αυτή "δε με ξέρεις δε σε ξέρω, υποφέρεις και υποφέρω" που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος σε μια ταινία.

Τώρα για τις δυνατότητες που έχεις για προσφορά, τα 'χουμε ξαναπεί. Στείλε στο ...διάολο την απελπισία, στο κάτω κάτω έχουμε ευθύνη και για τις νέες γενιές.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Σε ότι, αφορά την 'ανάπλαση':
Μπήκα στο εργοτάξιο. Δεν κατάλαβα ακριβώς το τι γίνεται, αυτό που σίγουρα κατάλαβα είναι ότι μάλλον την παραμονή των επόμενων Δημαρχιακών Εκλογών θα τελειώσει... όταν θα θεμελιωθούν και οι ...μαρίνες στον Θερμαϊκό, λαμπρής ιδέας του Ατσαλάκωτου που του την προτείναμε πριν έξη χρόνια και τη βρήκε τότε ατελέσφορη και μη κερδοφόρα (για ποιόν;). Φαίνεται οι προσφορές άλλαξαν, ελπίζω να έχουν αλλάξει και οι μελετητές και να μην είναι οι ίδιοι των πέριξ καραγκιοζολιμανιών (Μπαξέ-Πιερία-Χαλκιδική)
Όρεξη για προσφορά έχω. Δυνατότητες δεν έχω. Αφού έχω προσφερθεί να συμμετέχω ενεργά σ΄αυτόν τον περιβόητο Οργανισμό Προστασίας του Θερμαϊκού ΔΩΡΕΑΝ, χωρίς ούτε ένα ΕΥΡΩ, επίσημο ή 'κάτω από το τραπέζι'.
Μπορεί κανείς να με πληροφορήσει πόσοι, ποιοί και με ποιά προσόντα και με τι 'αποζημίωση' τον απαρτίζουν;
Μούγκα στην στρούγκα, όμως, ακόμα και 'φίλοι' βουλευτές -πρώτοι σε ψήφους στην πόλη- που ισχυρίζονται ότι 'παλεύουν' για τη Θεσσαλονίκη... Αυτοί μπορούν αλλά δεν θέλουν!
Εγώ Θέλω αλλά πώς μπορώ;

Μαύρο πρόβατο είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μαύρο πρόβατο είπε...

Παρατηρώντας κανείς σήμερα τη μόστρα της χώρας μας, δεν μπορεί να φανταστεί οτι έως και γονείς νέων ακόμα ανθρώπων έχουν γνωρίσει - κατά κανόνα και όχι κατεξαίρεση - τι θα πει φτώχεια και δυστυχία, ξεριζωμός κι εμφύλιος, προδοσία και τρομοκρατία.

Πόσο μακρία φαντάζει και πόσο κοντά μας είναι η "καυτή ανάσα" της Ιστορίας...
Εκτός όμως από τη ζωή που τρέχει και την περιρρέουσα αφασία, η κακοποίηση και η εκμετάλλευση αυτής της ιστορικής μνήμης στο δημαγωγικό λόγο της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αποτελεί επιπλέον φράγμα στην επαφή των νεώτερων με όλα αυτά τα περασμένα, που συνιστούν ανεκτίμητο πλούτο και απαραίτητη γνώση για τη σημερινή πράξη.
Δύο δρόμοι προσέγγισης παραμένουν:
-ο δύσβατος "επιστημονικός" ιστορικός, που επιτρέπει να κατανοήσει κανείς το συνολικό πλαίσιο, μέσα από μια γενική εικόνα, όπου υποχρεωτικά χάνεται ο πλούτος του επιμέρους
-αυτός της γνωριμίας με τις συγκλονιστικές βιογραφίες των μαρτύρων της εποχής, αφανών κι επιφανών.
Φαίνεται οτι ο "διστιχηζμένος κομονιστής" είναι άλλη μια τέτοια ιστορία. Και μόνο η πορεία του ανθρώπου, όπως σκιαγραφείται στην παρουσίαση, προκαλεί ίλιγγο - που γίνεται μεγαλύτερος, αν σκεφτεί κανείς πόσα γεροντάκια συναντάμε στο δρόμο κάθε μέρα, που μπορεί να έχουν διαβεί τέτοιες πορείες ζωής.

Δεν νομίζω οτι μπορεί κανείς να σχολιάσει την αλήθεια του, που είναι εξάλλου στην εκφορά της τόσο πλούσια και πολύπλοκη όσο και η ζωή του. Το μόνο σίγουρο είναι πόσο πολλά έχουμε να κερδίσουμε από το να διαβάσουμε τη (συναρπαστική απ'ό,τι φαίνεται) διήγησή της.

Πολλά συγχαρητήρια στον κ.Μπατσιούλα -
και πολλά μπράβο για τη δική σου - με το μοναδικό σου, ζωντανό τρόπο -παρουσίαση που μας τα έκανε γνωστά όλα αυτά!

animal είπε...

Βασίλη Τζανακάρη διαβάσατε;

Κωστής Γκορτζής είπε...

Όχι. Αν θες δώσε μου στοιχεία.

animal είπε...

http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=51822

Aυτό βγάζει το "αισθάνομαι τυχερός".

Pan είπε...

Πως είναι δυνατόν να είναι κάποιος τόσο κακεντρεχής; (Η αφελής ερώτησή μου)

Κωστής Γκορτζής είπε...

Δεν είναι 'κακεντρέχεια' Pan μου.
Τύφλα είναι...

So_Far είπε...

Ο συγγραφέας είναι αριστερός ή δεξιός ? Και μετά έχουμε απαιτήσεις.. Καλά μου γράψατε από πού αγοράζω αισιοδοξία, κάτι ξέρατε εσείς...
Το βιβλίο όντως φαίνεται συναρπαστικό γιατί αυτή η οπτική του απλού ανθρώπου είναι που έχει ξεχαστεί από πολλούς.
Για να μην ξεχνάμε, ιστορία είναι το άθροισμα μικρών προσωπικών ιστοριών..

Κωστής Γκορτζής είπε...

Έτσι είναι.
Σε λίγες μέρες θα ανεβάσω ακόμα μια μικρή προσωπική ιστορία για να καταλάβετε από πού αγοράζω εγώ την αισιοδοξία :-)

dodo είπε...

"... της αγωνίας του συγγραφέα να αντιμετωπίσει το παράλογο κάθε πλευράς, να δικαιολογήσει, να συγχωρέσει, να συμβιβάσει".

Ωριμότητα σε τέτοιο βαθμό σπανίζει, φοβούμαι...

industrialdaisies είπε...

Αχα! Κωστή μου μόλις μου έδωσες μία καταπληκτική ιδέα για δώρο του μπαμπά για τα Χριστούγεννα. Μαζί με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, και το καινούριο τους CD, θα λατρέψει νομίζω να διαβάζει και το βιβλίο αυτό. Σήμερα κιόλας θα το αναζητήσω. Καλή εβδομάδα!

Κωστής Γκορτζής είπε...

Dodouli, πραγματικά ο συγγραφέας είναι ένας ώριμος και κατασταλαγμένος άνθρωπος. Τώρα τελευταία, γνώρισα και τα παιδιά του που έχουν την ενασχόληση με τις εκδόσεις ως παράλληλη επαγγελματική εργασία για να μην εξαρτώνται από αυτή και αναγκαστούν να υποκύψουν στην εμπορικότητα των τίτλων σε σχέση με την ποιότητα. 'Πληροφορικάριοι' και οι δυό, με σπουδές και ικανότητες που φαίνονται στο στήσιμο της ιστοσελίδας τους www.batsioulas.gr.

Μαργαρίτα, λίγο στεναχωρο για τις Γιορτές αλλά, πολύτιμο για τη βιβλιοθήκη του και, κυρίως, τη δική σου. Η δικιά μας γενιά θα το διαβάσει αναγκαστικά με κάποια φυτεμένα 'φίλτρα'(...) που η δικιά σου δεν έχει. :-)

Κωστής Γκορτζής είπε...

Για να καταλάβετε τι εννοώ 'φίλτρα', ιδού και κριτική στο www.batsioulas.gr από κάποιον 'Νίκο' που έγραψε ΠΡΙΝ διαβάσει το βιβλίο:

"Τελικά είναι φαίνεται της μόδας να είσαι αριστερός. Αλλά, όπως όλες οι μόδες, θα περάσει γρήγορα... Όπως πέρασε στη Ρωσία, στην Αλβανία, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία.....Περαστικά.."

Αν το διάβαζε..., πιθανότατα θα δάγκωνε τη γλώσσα του. Γιατί ο συγγραφέας δεν εξωραϊζει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε τα αντίθετα. Περιγράφει την πραγματικότητα που αποδεικνύεται τραγική και στις μέρες μας με την ύπαρξη τέτοιων 'Νίκων'!!!!!!

demetrat είπε...

Ακόμα δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά από τα λίγα που δημοσιεύονται στην σελίδα των εκδόσεων , κατάλαβα πως μόνο η πίκρα του γέρου αντάρτη -που δε μπορεί να ζήσει χωρίς τα κομουνιστικά του όνειρα- βγαίνει.
Είμαι από μία περιοχή , πού είχαμε πολλούς προδομένους.
Και την έζησα από κοντά αυτή τη φοβερή ιστορία.
Τους πρώην εξόριστους και αντάρτες πού ξαφνικά , εκεί απ το πουθενά,
αφού είχαν χάσει ζωή, ευτυχία, γονείς, συγγενεις,περιουσίες, αγάπες, τους είπαν , σόρρυ πήρατε τη ζωή σας λάθος.
Να αλλάξετε ζωή.
Κανα δυό , πέθαναν απ το μαράζι.
Ευτυχώς οι πιό πολλοί , το είχαν καταλάβει ήδη.
Απλώς δεν ήθελαν να το πιστέψουν.
Καί ξέρετε κάτι;
Αυτό που τους πείραζε περισσότερο , ήταν που δεν αναγνώριζε κανείς τους αγώνες τους.
Ήταν αόρατοι ως ήρωες για το έθνος.
δ.

demetrat είπε...

Όσο για το ΝΙΚΟ ,τον σχολιαστή.
Αν περιμένει να περάσει η μόδα,..
ετοιμάστε του τα κόλλυβα .
Γιατί δε θα το προλάβει το γεγονός επι γής.
Ήδη κρατάει καμμια δεκαριά γενιές.
δ.

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

Πήγα χθες στη Σόλωνος 136,πήρα το βιβλίο και κάθησα να πιω έναν καφέ στο αγαπημένο "καφεκούτι" απέναντι ακριβώς, περιμένοντας την καλή μου.

Διάβασα καμιά 50 σελίδες χωρίς να το καταλάβω και η περιγραφή όντως σε καθηλώνει!!!

Όσο για τους "Νίκους" όλου του κόσμου....νομίζω ότι το "γιατί" είναι απλό...

Βάζοντας στον κόσμο και σε ότι συμβαίνει γύρω σου "ταμπέλες" έχεις έναν μπούσουλα να ξεκινήσεις(για που όμως?) να βγάλεις κάποια συμπεράσματα στη ζωή και μία "ασφάλεια" ότι τα συμπεράσματα αυτά δεν θα σε κάνουν να αναθεωρήσεις τον τρόπο σκέψη σου (δεν βολεύει αυτό),την συμπεριφορά σου(αυτό κι αν δεν βολεύει) και τις επιλογές σου(πολλοί θα προτιμούσαν να έκοβαν ένα χέρι αντί να παραδεχτούν τέτοια λάθη επιλογών), οπότε αντί να γίνονται "άνθρωποι-σφουγγάρια" και να είναι δεχτικοί σε ότι καινούργιο μαθαίνουν προτιμούν να μην ρισκάρουν την όποια "κριτική ή αναθεώρηση της σκέψης τους" και να επιβεβαιώνονται βάζοντας ταμπελίτσες!!!
Είναι μεγάλο ρίσκο η αυτοκριτική στις μέρες μας και σε μια εποχή ανασφάλειας, οι ψυχές κάποιων ανθρώπων λουφάζουν!

Τα είπα το παλιότσιρκο και ησύχασα!!!

υγ.συγνώμη για το σχόλιο σεντόνι

Κωστής Γκορτζής είπε...

Δημητράτ μου καλά τα λες, αλλά εδώ δεν υπήρχαν καν για το κόμμα τους..., ποιό Έθνος να τους σκεφτεί;

Το βιβλίο περιγράφει την απογοήτευση του ρομαντικού στη δυστυχία του (ως και στο αντάρτικο ...βοηθητικός ήταν γιατί τα όπλα ήταν πιό μεγάλα από αυτόν), την εμμονή του στο όνειρο ενώ η οικογένειά του -και αρκετοί σύντροφοι- 'παραδόθηκαν' στον ευδαιμονισμό, και στο 'διήγεμά' του ξεχειλίζει από πικρία.

Εύκολα κανείς, με τα σημερινά δεδομένα, μπορεί να πρωτοαισθανθεί -και από τον τίτλο ακόμα, που είναι έκφραση του ίδιου του αντάρτη- ότι το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από τα λάθη του ΚΚΕ. Αλλά δεν είναι έτσι.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Τσίρκουλε γράφαμε μαζί...

Το ...σεντόνι σου με σκεπάζει (καλύπτει, ε;) απόλυτα. :-)

demetrat είπε...

Δε μπορώ να πω πως το ΚΚΕ έκανε λάθη.
Λάθος θα κάνω , εγώ , εσύ, κι ο κάθε ένας από μας.
Αυτοί που πήραν την ευθύνη να οδηγήσουν τη μισή ελλάδα, δεν έκαναν λάθη.
Έκαναν προδοσίες.
Καί όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πως ακόμα προσπαθουν να μουτζουρώσουν πατριώτες,μόνο και μόνο ,γιατί δεν τους έκατσαν καλά, τόσο πείθομαι γιαυτό που έλεγε πατέρας μου.Κι έτρεμε ολόκληρος.
-''Οι προδότες.
Πρόδωσαν ό,τι είχαμε ιερό και όσιο''.
Προσπαθούσα να τον πείσω να ψηφίσει Eσωτερικό, οχι ΚΚΕ.
Χρόνια ολόκληρα
-Έλα ρε μπαμπά, εσύ πασόκ, και μεις αριστερά.
-Τέτοια χαμένα είστε.
-Ελα ρε μπαμπα
Αδύνατον.
Κιαυτόν και τη μάννα μου.
Και θα ζηλεύω έως θανάτου αυτόν τον Αντρέα,γιατί τους έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά που μπορούσα ποτέ να δώ σε άνθρωπο.
Ένα παράσημο με ένα ριγέ κορδελάκι.Άσπρο και γαλάζιο.
Α , και ένα χαρτί.
Μαλακίες , έλεγα, τι ανάγκη έχουν να τους το δώσουν και γραμμένο.
Κιόμως, είχανε .
Γίνανε ορατοί.
-Ρε μπαμπα , έχεις καμμιά ανάγκη να στο αναγνωρίσουνε οι πασόκοι;
Το ξέρουμε εμεις,δε φτάνει;
Δέν έφτανε.
Και ξέρεις κάτι;οι πιό φανατικοί ψηφοφόροι του πασόκ ήταν αυτοί και οι σύντροφοί τους.
Παρεπιπτόντως, μιά και ασχολείσαι με την ιστορία.
Για την αντίσταση και τον εμφύλιο, το πιό έντιμο να το πω, ίσιο να το πω, τέλος πάντων το πιό ειλικρινές είναι αυτό των Φοίβου(είναι ο καπετάνιος Φώτης Βερμαίος) και Σόλωνα Γρηγοριάδη(υποθέτω ο γιός του).
Ο τύπος που έγραψε την ιστορία του Άρη ,ο Χαριτόπουλος,πιστεύω πως αντέγραψε κανονικά αυτούς.
Χωρίζεται στα δυο.Το Αντάρτικο και το δεύτερο Αντάρτικο.
Νομίζω είναι το πιό πληρες έργο που υπάρχει,και παρόλο που είναι καθαρά ιστορικό, διαβάζεται πολύ εύκολα.
δ.

υ.γ
Στον άρη και στην ελευθερία νομίζω πως πίστευαν οι αντάρτες, όχι στο κόμμα.
Αλλο που το κόμμα μετά με χίλια δυό τερτίπια τους καπέλωσε.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Τα ίδια λέμε με άλλο όνομα.
Το παράσημο αυτοί τι ήθελαν για να πείσουν τον εαυτό τους πρώτα ότι δεν προδόθηκαν... Ότι κάποιος επιτέλους αναγνώρισε το δίκιο τους όπως αυτοί το είδαν.Τους καταλαβαίνω και τους τιμώ.
Υπάρχει, βεβαίως, και η άποψη ότι, με την κίνησή του, ο Αντρέας μάντρωσε όλη την αριστερά στο παιχνίδι του δικομματισμού για να περάσει με επαναστατική ρητορική και σοσιαλιστικό μανδύα όλα τα προδιαγεγραμμένα εκ του 'ανήκομεν εις την Δύση.
Αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ μου είναι πώς μερικοί, κι από τις δύο μπάντες, δεν μπορούν να αναγνωρίσουν και τον αγώνα του ...απέναντι (του αφανούς απέναντι που πείστηκε να πολεμήσει για το δικό του όνειρο -που σμαραλιάστηκε κι αυτό από τους εκάστοτε 'από πάνω').
Και οι περισσότεροι από αυτούς τους 'μερικούς' -και από τις δύο μπάντες- είναι μηδέν πράξαντες και ...φύλακες των μετόπισθεν!
Μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε, όμως...

demetrat είπε...

Σωστά.Αυτοί οι μηδέν πράξαντες είναι οι πιό φανατικοί ..απέναντι.
Έχεις δίκιο, είναι μεγάλη κουβέντα.
Εγώ εδώ θα φύβγω που λέν και στο χωριό μου,γιατί έχω να κάνω τα γλυκά μου και δεν έχω χρόνο .
Θα τα πούμε μετά τα Χριστούγεννα.
Ως τότε τίς ευχές μου για καλές γιορτές με ηρεμία(όχι απαραίτητα), υγεία , και χαρά.
:)
δήμητρα.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Χαιρετισμούς στην Ήπειρο και ευχές από καρδιάς για Καλύτερο 2008!

animal είπε...

Εγώ πάντως για τον πατέρα μου, που το 73 ήταν 37 (και εγώ 4) πήρα δώρο για τα Χριστούγεννα ...Γκορτζή!

Αντέγραψα την ιστορία του Βέλους στο word, έκανα το απαραίτητο κόψε - ράψε, και έφτιαξα ένα ωραιότατο βιβλιαράκι 50 σελίδων.

Λίγο τσιγγούνικο δώρο σε λεφτά, αλλά πλουσιοπάροχο στο χρόνο που αφιέρωσα και σε πραγματική αξία. Η δύναμη της ιστορίας και η ποιότητα της αφήγησης το κάνουν το καλύτερο ανάγνωσμα που θα μπορούσα να βρώ για να του χαρίσω!

Αυτή η ιστορία κύριε Κωστή μας πρέπει να γραφτεί με λεπτομέρειες και να γίνει βιβλίο. Και αν οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες μας είναι έξυπνοι, να την κάνουν ταινία. Θα κάνει παγκόσμια αίσθηση, αν το γύρισμα είναι τόσο πετυχημένο όσο η γραφή.

Συγγνώμη για την "κλοπή" και ευχαριστώ για όλα!

Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά!

Κωστής Γκορτζής είπε...

Οργισμένε νέε, το 'πόνημα' ήρθε, όπως θα διάβασες, από την πίεση των φίλων συμπλόγκερς.
Με τιμά ιδιαίτερα η ...κλοπή!
Και χαίρομαι ιδιαίτερα, όχι γιατί νομίζω ότι έκανα κάτι ξεχωριστό αλλά, γιατί αναγνωρίζεται το 'άδολο' της κατάθεσής μου.
Η διστακτικότητά μου να μιλήσω ή να γράψω τόσα χρόνια οφείλεται στην ανησυχία μου μην κι ότι πω ερμηνευτεί κατά τα ψευτοστερεότυπα που κυριαρχούν στα 'κοινά'.
Καλές γιορτές και καλή ...υπομονή στον πατέρα σου!