26.11.07

Time out

22 σχόλια:

Unknown είπε...

Να είσαι καλά!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Δικαίωμα!
Αναμένομε.

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να μην έχει να κάνει με το ότι άφησα το πρώτο μου σχόλιο στο προηγούμενο κείμενο!

Πολλές ευχές! Θα μας λείψεις!

herinna/ είπε...

Οκ. Εδώ είμαστε μεις.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Όλα καλά! Διαβάζω ένα βιβλίο (μεγάλο) ...ρουφηχτά!

kalamari είπε...

Ναύαρχε,
νιώθω δυστηχής που κατα την διαρκεια της στρατιωτικης μου θητειας δεν γνωρισα ουτε εναν που να σου εμοιαζε, εστω λιγο...
θα με εκανε να νιωσω οτι αξιζε τον κοπο
να εισαι καλα

Κωστής Γκορτζής είπε...

Φίλε asfyxia, πολύ κολακευτικό το σχόλιό σου. Δεν θα μπω στον πειρασμό να υπερασπιστώ 'κλαδικά' το συνάφι μου.
Αν είμαι, όμως, έτσι όπως με υπολογίζεις, αυτό το οφείλω, πέρα από τους γονείς και τους δασκάλους που ευτύχησα να έχω (μονίμως συγκρουόμενος...!), και σε ανθρώπους με τους οποίους πέρασα 33 χρόνια παραγωγικής και πολυσχιδούς σταδιοδρομίας ατο Π.Ν.
Αναφέρομαι σε μόνιμους και στρατευμένους κάθε βαθμού και προέλευσης. Όχι όλους βεβαίως...
Αυτό δεν σημαίνει ότι η σαφής πικρία για τη θητεία στο σχόλιό σου δεν έχει βάση. Έχει και παραέχει.
Σ' ευχαριστώ.
:-)

industrialdaisies είπε...

Κωστή, ελπίζω να είναι πολύ καλό το βιβλίο και να τελειώσεις και σύντομα (αλλά μην αρχίσεις άλλο μεγαλύτερο αμέσως)!

Σε φιλώ και να είσαι καλά! :)

Υ.Γ.:Σήμερα βρήκα λίγο χρόνο κι ανέβασα κείμενο μέσα στο οποίο σε αναφέρω. Αν έχεις όρεξη δες το. Ήθελα απλά να στο πω γιατί είναι και το όνομά σου. Ξαναφιλιά!

kalamari είπε...

Κι εγω με την σειρα μου, οφειλω να συμφωνησω μαζι σου και να δηλωσω οτι δεν γενικευω σε καμια περιπτωση. Μπορει απλα να ημουν εξαιρετικα ατυχος :)
Ασε με ομως να ζηλευω που δεν σε γνωρισα οταν "επρεπε" :)
Γιαννης

Κωστής Γκορτζής είπε...

Αχ Μαργαρίτα (Μαγιοπούλα, που λέει και το άσμα), το διάβασα, όπως και τα υπόλοιπα. Πώς καταφέρνεις με τα 'γκρίζα' που περιγράφεις να αυξάνεις το φως γύρω...;

Γιάννη, κατάφερες να με κάνεις να ζηλέψω κι εγώ που δεν συναπαντηθήκαμε... :-)

Ανώνυμος είπε...

To τελευταίο βιβλίο - τούβλο που διάβασα ρουφηχτά ήταν το 'ιστορία αγάπης και σκότους" του Αμος Οζ και το συστήνω ανεπιφύλαχτα σε όλους!

Кроткая είπε...

ε, μα, πάνω που είπα να περάσω, έφυγες?

έκανα επανάληψη στα παλαιότερα, αλλά δεν θέλω να σχολιάσω.

:(

είμαι πολύ μικρή.
:(

Κωστής Γκορτζής είπε...

Άσε τα σάπια μικρή Βελγίς!
Δεν έφυγα. Απλά δεν έχω χρόνο να γράψω γιατί διαβάζω ένα βιβλίο για τον εμφύλιο που με κάνει να νοιώθω κι εγώ πολύ ...μικρός!
Όσο μπορώ σας παρακολουθώ...
(Κριτική, μόλις το τελειώσω. Σε ποστ. Και σίγουρα θα έχεις αντιρρήσεις!)
Γι αυτό, πρόσεχε... :-)

Кроткая είπε...

θα σε παρακολουθώ λοιπόν, για να διατυπώσω τις αντιρρήσεις μου!
και να μην ξεχάσεις να μας δώσεις και τον τίτλο και τον συγγραφέα κλπ κλπ.

Ήδη πάντως μπορώ να πω ότι το θέμα είναι πολύ ευεπίφορο σε ποικίλες γνώμες και δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία, κυρίως επειδή τα γεγονότα είναι φρέσκα πολύ ακόμα.
αλλα για να διούμε!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Για λέγε, για λέγε... Ποιό διαβάζεις; Επειδή τώρα έχω βάλει μπροστά το δίτομο του Μαργαρίτη.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Διαβάζω το 'Ο ΔΙΣΤΙΧΗΣΜΕΝΟΣ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ', ιστορικό μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα, γεγονότα και μαρτυρίες. Συγγραφέας ο Δημήτρης Μπατσιούλας στη δεύτερη συγγραφική του επιλογή να εξιστορήσει τα πάθη και τα λάθη των προγόνων του στον τόπο της καταγωγής του, το Χρυσό Σερρών. Το πρώτο του βιβλίο είναι 'Τα ντουρντουβάκια' όπου περιγράφονται οι ταλαιπώριες των Ελλήνων στα Βουλγαρικά Τάγματα Εργασίας.

Και τα δύο βιβλία είναι εκδόσεις Ν & Σ. ΜΠΑΤΣΙΟΥΛΑ (των γιών του), Σόλωνος 136 Τ.Κ. 10677 Αθήνα,
τηλ: 2103315186, Fax: 2103315134 e-mail: info@batsioulas.gr
url: www.batsioulas.gr

Περισσότερα σε μερικές μέρες.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Να προσθέσω, για να προλάβω "προκαταλήψεις' (σχήμα οξύμωρο,ε;), ότι ούτε ο συγγραφέας έχει τέτοιες σε ό,τι αφορά την οπτική γωνία των πραγμάτων. Ο τίτλος είναι παρμένος από το προσωπικό ημερολόγιο του ανορθόγραφου αδελφού της γιαγιάς του συγγραφέα, στα χειρόγραφα του οποίου βασίστηκε η εξιστόρηση των γεγονότων.

So_Far είπε...

Ό,τι διατάξετε Master & Commander

diastimata είπε...

Τραγικές εποχές. Να τις ξεχνάμε, ή να τις θυμόμαστε; Κι αν τις θυμόμαστε, να τις θυμόμαστε για να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη, ή μήπως αυτό μας οδηγήσει σε νέα μίση; Μερντ, που λένε και οι Γάλλοι.

Ανώνυμος είπε...

Θα περιμένω την κριτική,μπας και μάθω και τίποτις...;))))

σχολιαστής είπε...

Το τέλειωσες;

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η πληγή πάντως δε λέει να κλείσει. Άραγε ήταν τόσο βαθιά που περνάει από γενιά σε γενιά, ή κάποιοι τη συντηρούν στην επικαιρότητα επειδή από τη διαιώνισή της εξαρτάται η πολιτική ή/και επαγγελματική τους επιβίωση;