22.10.07

Μη σας λάχει

Σάββατο βράδυ. Ένας ακόμη τραπεζίτης -εκτός του Λάτση Γιούρομπανκ που με πονάει με το στεγαστικό του και τα λοιπά- με βασανίζει εδώ και 24 ώρες στην κάτω αριστερά οδοντοστοιχία μου. Όταν λέμε βασανίζει, η έκφραση είναι επιεικής αφού, πονάει αυτί, μάτι, λαιμός και άλλες απροσδιόριστες περιοχές.
Κάποτε, διαφωνούσαν, λέει, δυό γυναίκες στον προθάλαμο ενός γιατρού για το ποιός πόνος είναι μεγαλύτερος.
'Της γέννας', έλεγε η μία.
'Του κολικού νεφρού', έλεγε η άλλη.
'Όχι, εγώ και γέννησα και κολικό έπαθα. Της γέννας ήταν χειρότερος!', ξανάλεγε η πρώτη.
Με τα πολλά, όταν βγήκε ο γιατρός και είπε 'η επόμενη παρακαλώ', τον ρώτησαν 'εσείς που είστε επιστήμων και γιατρός, πείτε μας ποιός πόνος είναι μεγαλύτερος. Της γέννας ή του κολικού;'
Ο γιατρός τις κοίταξε καλά καλά και απάντησε
'κυρίες μου, κλωτσιά στ' αρ@#*δια έχετε φάει;'
Πάντως, εγώ έχοντας την εμπειρία της κλωτσιάς και μη έχοντας υποστεί την εμπειρία της γέννας ή του κολικού, μπορώ να διαψεύσω τον γιατρό αυτό το Σαββατόβραδο που θέλω να βγάλω με τα ίδια μου τα χέρια τον κωλοτραπεζίτη που μου σουβλίζει το μυαλό!
Τηλέφωνο στον φίλο ζωγράφο που παρεπιμπτόντως είναι και οδοντίατρος (κανονικός όχι σαν τον Λαλιώτη).
Έχετε παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι οδοντίατροι (οι κανονικοί) είναι και καλλιτέχνες ή συγγραφοποέτες;
'Δημήτρη ο τραπεζίτης μου με βασανίζει'. 'Κι εμένα αλλά δεν το κάνω θέμα' μου απαντάει.
'Ρε συ, πες μου τι να κάνω μέχρι τη Δευτέρα. Έχω εξαντλήσει όλα τα χαπάκια από τα συρτάρια αλλά ούτε να καθίσω στην καρέκλα μπορώ. Πάω κι έρχομαι σαν τον χάρο. Βάρα συμβουλή. Τσίπουρα, ούζα, δοκίμασα κι έχω φτάξει και κεφάλι αλλά ο πόνος πόνος.'
'Σε μία ώρα στο ιατρείο' μου λέει.
'Ρε, δεν παίρνει κάποια προσωρινή επισκευή να μη σε τραβολογάω Σαββατοβραδιάτικα;'
'Έτσι που μου τα λες, δεν παίρνει και, αν το αφήσουμε μέχρι τη Δευτέρα, θα σου έχει στρίψει τόσο που σε βλέπω να δηλώνεις φίλος του ΠΑΣΟΚ και να ψηφίζεις Πάγκαλο!'
Το επιχείρημα ήταν ακαταμάχητο και, βογγώντας και βλαστημώντας, ξεκινάω την οδύσσεια της μετάβασης, από του διαόλου τη μάνα που μένουμε, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ντάλα Διαγώνιο, που ο γιατρός-ζωγράφος έχει το ιατρείο του.
'Ξάπλωσε!', διατάζει. Στην καλή χαρά, όπως πάντα, με το χαμόγελο και το χιούμορ του, αλλά Σάββατο βράδυ είναι, δεν πάει να τον τσιγκλίσω ως συνήθως, ξαπλώνω, λοιπόν και μούγκα.
'Άνοιξε!', ξαναδιατάζει. Ανοίγω το στόμα και τον ακούω 'πω πω!' και ξανά 'πω πω, εμ βέβαια, είναι να μην πονάς, οιδηματάρα!'.
Πόνος, ξεπόνος, ταλαιπώρια του ξεταλαιπώρια του, υπερισχύει η καλαμπουροειδής αλληλοτσιγκλιστική σχέση μας και,
'Ρε συ', του λέω 'έτσι κάνει ο μπαρμπα Μήτσος όταν του πηγαίνω το Φιέστα για ν' αλλάξει μπουζί και ανακαλύπτει 'βλάβες' για να φουσκώσει τον λογαριασμό!'
'Ναι, καλαμπούριζε εσύ, αλλά άνοιξε να ρίξουμε την πρώτη αμπούλα' μου λέει.
Τέσσερεις αμπούλες 'ρίξαμε' και ο πόνος πόνος. Μόλις πήγαινε να ακουμπήσει το δόντι, απογειωνόμουν οριζοντίως.
'Μπας και τη βρίσκεις να με βασανίζεις επειδή σε κατέβασα Σαββατιάτικα στο ιατρείο; Αν με ξαναπονέσεις θα σ' αρπάξω απ' τ' αρ@#%δια και θα σε κάνω να σφυρίζεις τον Εθνικό Ύμνο!'
'Ρε άσε τα πολεμικοναυτικά που ήξερες και άνοιξε να ρίξουμε ακόμα μια!' μου λέει και μου καρφώνει ακόμα μια αμπούλα αναισθητικό φροντίζοντας να στέκεται καλού κακού πίσω από την καρέκλα και μακριά από το ελεύθερο χέρι μου.
'Ξανάνοιξε τώρα. Α, μάλιστα. Μη κουνιέσαι και κράτα το ανοικτό' μου λέει -πίσω από την καρέκλα πάντοτε- και, μια δυό, αριστερά δεξιά, 'ορίστε, να το' μου δείχνει τον πρώην τραπεζίτη μου στην άκρη της τανάλιας.
'Ρε συ, αυτό είναι μια χαρά δόντι, μπας κι έβγαλες το διπλανό;' προσπαθώ να καλαμπουρίσω βλέποντάς το -όντως μια χαρά-.
'Το δόντι μια χαρά είναι. Το ούλο σου να μπορούσες να δείς. Κάτσε τώρα να το καθαρίσουμε.'

Και ναι μεν, οι πέντε αμπούλες διευκόλυναν την εξαγωγή. Τον καθαρισμό, όμως;;;
Στωικός και συνηθισμένος φαίνεται, προσεκτικός -πάντα μακρυά από το ελεύθερο χέρι μου-, με έ-σ-φ-α-ξ-ε σχολαστικότατα, μου πέρασε τρία ράμματα -ούτε εγχείριση σκωληκοειδίτιδας να είχε κάνει, άκουσε ό,τι ναυτικοθρησκευτικό είχα επιμορφωθεί επί τριακονταπενταετία και, επιθεωρώντας το έργο του ανέκραξε, 'Ποίημα! Φύγε, θα δαγκώνεις τη γάζα μέχρι να φτάσεις στο σπίτι, Αμοξίλ των πεντακοσίων και παυσίπονα κατά ριπάς! Θα σε δω την Τετάρτη στις 11 το πρωί.'

Δευτέρα βράδυ. Ο πόνος του Σαββάτου έχει δώσει τη θέση του σ' έναν άλλον μικρότερο αλλά εξ ίσου εκνευριστικό. Είμαι ακόμα πρησμένος και το μισό μου πρόσωπο μοιάζει σαν του Φερναντέλ ή του Μανέλη, παίρνω την αντιβίωσή μου και δεν μπορώ να σχολιάσω την επικαιρότητα στο μπλογκ μου.
Μη σας λάχει.
Καλύτερα κολικό, άντε και κλωτσιά στ' αρ@#%δια!

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωχ! Μόνο όποιος δεν του ΄χει λάχει δεν καταλαβαίνει!
Περαστικά, Κωστή! :)

Ανώνυμος είπε...

Περαστικά! Αριστερό τραπεζίτη έβγαλες ... πώς να μην πονέσεις;

Captain Harbour είπε...

Περαστικά καλο κουράγιο...

Γιωργος Μανουσακης είπε...

απολαυστικός!

περαστικά!

Ε'ιχα και εγώ μια αντίστοιχη εμπειρία με οδοντίατρο, μόνο που ο δικός μου δεν ασχολείται με εικαστικά, αλλά με το ποδόσφαιρο (σέντερ μπακ στον Α.Ο. Βραχασίου).
Όποτε ξέρει καλά από κλωτσιές στα @@!

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

...γιατί με αποχωρήστηκες...
...και μου'βγαλες τις ρίζες...
...εγώ για σένα δούλευα...
...χωρίς να παίρνω μίζες...

...είναι ζωγράφος και φονιάς...
...ο οδοντίατρός σου...
...που Σάββατο τον φώναξες...
...να κάμει το φονικό σου...

...ναρκωτικά μου πάσαρε...
...μ'έριξε στη μαστούρα...
...κι αφού με εξερίζωσε...
...ανάψατε τα πούρα...

...μ'έφαγε η πολιτική...
...και οι παρεξηγήσεις...
...απ'τ'όνομα την πάτησα...
...και θέλησες να μ'αφήσεις...

...Δημήτρη τον ελέγανε...
...αυτόν τον δολοφόνο...
...που έχει φάει ξαδέρφια μου...
...και αγαπάει τον φόνο...

...μα αν ποτέ σε πόνεσα...
...και σ'έκανα να δακρύσεις...
...δεν τό'κανα επίτηδες...
...λαθάκι ήταν της φύσης...

...ο αποθανών Τραπεζίτης
...ο αριστερός!!!

:-))))))))))))

industrialdaisies είπε...

Αααααχ, Κωστή, να 'ξερες πόσες τύψεις έχω που γελάω με τον πόνο σου! Κοκκινίζω λέμε!!!

Ελπίζω να είσαι καλύτερα!

Πάντως εγώ που ούτε πονόδοντο έχω περάσει, ούτε έχω γεννήσει, ούτε κολικό έχω πάθει και, λογικότατα βέβαια, δεν έχω φάει κλωτσιά στ' @ρχ#$%% έχω να πω ότι χειρότερος πόνος είναι στο αυτί. (Ο καθένας ό,τι έχει προσφέρει) Χάλια, χάλια χάλια....

Καλημέρα Κωστή! :)

Lion είπε...

Περαστικα καπετανιε.

Στο τσακ σε προλαβαμε πριν γινεις πασοκ-τζης (ευτυχως σε γλυτωσαμε).

Εχοντας εμπειρια τοσο απο πονοδοντο [*], οσο και απο κλωτσια στα αχαμνα, οσο και απο κολικο νεφρου μπορω να σε διαβεβαιωσω για το εξης: ο μεγαλυτερος πονος ειναι εκεινος του αποχωρισμου ;-)

[*] ας οψεται ενας @#$@!@# που επεσε μεθυσμενος με το αυτοκινητο του πανω στο σαγονι μου

Κωστής Γκορτζής είπε...

Παίζετε με τον πόνο μου, ε; Όταν γελάω, το σαγόνι μου παθαίνει ...κράμπα!

renata, ευχαριστώ για την κατανόηση :-)

Λεωνίδα, χα, χα, δίκιο έχεις!

captain h, thanks :-)

Κρητίκαρε, απ' ότι κατάλαβα δεν έχει την εμπειρία μόνο από το ποδόσφαιρο...!

ΤσιρκοΠίθηκε, υποκλίνομαι! Ένας νέος Σουρής γεννιέται! :-)

Μαργαρίτα, γελάς με τον πόνο μου, ε; Περιμένω να πονέσει το αυτί σου για να ξεκαρδιστώ :-))))

Καπετάνιε Δρακολέοντα, άλλη μια φορά ΣΩΣΤΟΣ!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Είναι μεγάλες κουφάλες αυτοί οι τραπεζίτες. Δεν είδες το Γκαργκάνα;

Ανώνυμος είπε...

άουτς άουτς άουτς άουτς

(τίποτα άλλο, εμένα οι αμπούλες με...πιάσανε στο πληκτρολόγιο)

Περαστικά!!!

An-Lu είπε...

Περαστικά!
Τουλάχιστον αυτός το βρωμοτραπεζίτης δεν θα σε ξαναενοχλήσει ;-)

Ανώνυμος είπε...

Αφού μπορείς και διασκεδάζεις με τον πόνο σου...είσαι σε πολύ καλό δρόμο!!;)

Περαστικούλια!!

palestine είπε...

Πάντως, εγώ έχοντας την εμπειρία της κλωτσιάς και μη έχοντας υποστεί την εμπειρία της γέννας..

Η εμπειρία της γέννας για μας είναι όχι μόνο εντελώς ανώδυνη αλλά και μια άκρως ..απολαυστική διαδικασία, αφού ο άντρας γεννά και η γυναίκα τίκτει όπως μας έλεγαν στο σχολείο:))))))))

Και υποθέτω την πέρασες ιδιαίτερα ευχάριστα τη διαδικασία αυτή, αν κρίνω από τη πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό σου - κατα δική σου δημόσια ομολογία - μόλις είδες την καθαρόαιμη σου: Με αυτήν εδώ θέλω να κάνω παιδιά ήταν η φράση σου, αν θυμάμαι καλά!

Θυμάμαι καλά;)

υγ1
Περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθω για κείνη την κλωτσιά:)

υγ2
Περαστικά παλιόφιλε.

υγ3
Λυπήθηκα για το σκύλο.

Κωστής Γκορτζής είπε...

speaker (??????), θυμάσαι ως ελέφας!

Η κλωτσιά συνέβη ...προπολεμικά, σε κατασκήνωση της ΧΑΝΘ στο Πήλιο, όταν -ήμουν δεν ήμουν έντεκα χρονών- οι νταγλαράδες 'ομαδάρχες' (εικοσάρηδες μπασκετμπολίστες Τρόντζος, Τσάβας κλπ) αποφάσισαν να παίξουν ποδόσφαιρο εναντίον της πιτσιρικαρίας που είχε κέρβερο κάτω απ' τα δοκάρια της την αφεντιά μου. Ο Λάκης ο Τσάβας, λοιπόν, εκτιμώντας λάθος την ηρωική μου έξοδο για να αποσοβήσω το βέβαιο γκολ, κλώτσησε πάση δυνάμει, αντί τη μπάλα, τις δύο μικρές -τότε,ε;- δικές μου και με άφησε αναίσθητο!
Ευτυχώς, ως αποδείχθηκε στο μέλλον, το σύστημα δεν υπέστη ανήκεστο βλάβη και το 'όραμα' που με περιέβαλε άμα τη όψει των γαμπών της κυρίας μου εκπληρώθηκε!

evelina, όμορφη Καβαλιώτισσα, με τέτοιο πόνο, τι να κάνουμε... Λέμε και καμμιά ... να περάσει η ώρα!

Μαντρόσκυλε, η κάτωθεν του τραπεζίτη κουφάλα ήταν μεγαλύτερη και από τον Γκαργκάνα! :-)

Μπαμπάκης, δεν άντεξα και σ' αντισχολίασα στο περί κυνηγίου αγρίων ζώων ποστ της Ντόλυς! :-)

Γοργονίτσα, ΑΥΤΟΣ όχι. Με τους άλλους τι γίνεται, όμως; (Γιούρομπανκ, Άλφαμπανκ, Σουπινωτοαιμαμπανκ κλπ) :-)

Κωστής Γκορτζής είπε...

Και, speaker, μόνο ένας με πολλά ονόματα -καθόλου κακοποιός- φίλος θα θυμόταν τέτοιες λεπτομέρειες...
Χάρηκα πολύ που έστησες καινούργιο τσαρδί. Το μόττο ισχύει και για κάθε commanding officer!
Μουσική θα παίζει το ...speaker ή μόνο σχόλια με τ' άπλυτά μας θα έχουμε; :-)))

palestine είπε...

χαχαχαχάααααααααααααα

Αμα επιβίωσες από τέτοια κλωστσιά του Τσάβα το ..σύστημα σου είναι σίγουρα καλύτερο από εκείνο του Παναθηναικού φέτος:))))))

υγ
Δεν έχω αποφασίσει για το τσαρδί ακόμα ρε φίλε. Προς το παρόν αφήνω απλά στα μπλογκ των παλιών φίλων την άποψη μου, στην οποία έχουν δικαίωμα όλοι όπως λέτε κι εσείς οι commanding officers:)))))

diastimata είπε...

Περαστικά!

(Είναι τυχαίο που ο Παπαγεωργόπουλος είναι ΚΑΙ οδοντίατρος ΚΑΙ ζωγράφος ΚΑΙ δήμαρχος; Ε; Δε σου κατέρριψα το μύθο τώρα;)

:-Ρ

Κωστής Γκορτζής είπε...

Μου τον αποτέλειωσες! :-)

σχολιαστής είπε...

Ευτυχώς που δεν εφάρμοσε ο γιατρός το "πονάει δόντι, κόβει κεφάλι".

Κωστής Γκορτζής είπε...

Εμ, γι αυτό απευθύνθηκα Σαββατιάτικα σε φίλο... :-)

So_Far είπε...

Περαστικά! σας κατανοώ απόλυτα και συμφωνώ ότι ο πονόδοντος είναι ο χειρότερος πόνος.
Το έχω περάσει με φρονιμήτη και μάλιστα ξέρω την εμπειρία να μη σε πιάνει η αναισθησία λόγω του οιδήματος.. σχεδόν 'στεγνά' μου έκαναν την εξαγωγή θυμάμαι και μάλιστα επειδή τα χρειάστηκα τους υπόλοιπους 3 πήγα και τους έβγαλα προτού πονέσουν.. προκαταβολικά..
Περαστικά master & commnader, ήταν ένας επίσης
master & commander τραπεζίτης...
Να είστε καλά !!!

herinna/ είπε...

Ωχ
Δεν έχεις ιδέα πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω. Και τώρα που σου μιλώ, με νιφλαμόλ είμαι τα οποία ποτέ δεν λείπουν από την τσάντα μου. Περαστικούλια σου και να είναι μόνο αυτός ο κερατάς γιατί εμένα μου την έχουν πέσει οι τραπεζίτες μαζεμένοι.
:(
Θα το φχαριστιόμουν αν του την έριχνες του γιατρού με το ελεύθερο έτσι στα γεμάτα. Και μια από μένα χεχε

Κωστής Γκορτζής είπε...

so_far, ήδη βελτιώνεται η κατάσταση με τόσες ευχές! :-)

Κωστής Γκορτζής είπε...

Ελένη, έκανα κι εγώ την ίδια αποκοτιά με τα Νιφλαμόλ μέχρι που φίλος νεφρολόγος μου είπε ότι εγκληματώ κατά του νεφρού μου (κι έχω εκ γενετής ένα!) γιατί τα αντιφλεγμονώδη σαν κια υτά και τα Μεσουλίντ είναι νεφροκαταστροφικά!!
Πέταξέ τα!

Ανώνυμος είπε...

Ωχ και έρχεται και η σειρά μου για επίσκεψη στον οδοντίατρο...
Περαστικούλια :)

Μαύρος Γάτος είπε...

Βρε συν-γενεθλιούχε μου! Περαστικά, έστω και εκ των υστέρων (ελπίζω "εκ των υστέρων") Μαζί τραβήξαμε και των δοντιών μας τον τάραχο... την προηγούμενη πέμπτη είχ αακριβώς παρόμοιες εμπειρίες, είχε σπάσει ένα μεγάλο σφράγισμα τραπεζίτη και είχε φτάσει ως τη ρίζα... μού έβγαλε το μισό δόντι και καταλάβαιαν τα πάντα...

Πάντως αυτήν την μανία των οδοντιάτρων με το αμοξίλ δεν την καταλαβαίνω. Εξαιρετικό αντιβιοτικό για παιδάκια 4-5 ετών, αλλά άχρηστο για εμάς τους ενήλικες. Αν εξακολουθείς να παίρνεις αντιβίωση περιμένω τηλέφωνο...

Σ;)))