Ώρα για συλλογική δουλειά

Το blog παραμένει "ανοικτό". Αλλά οι καιροί επιβάλλουν συλλογική δουλειά. Γι αυτό και αυτή την περίοδο η δραστηριότητα του "ιδιοκτήτη" μεταφέρεται στο http://pressinaction.gr, μια προσπάθεια καθαρά αδέσμευτη και ανεξάρτητη από μια ομάδα ανθρώπων με καθαρά πρόσωπα.

Με την ευκαιρία σας ευχαριστώ όλους σας για την αποδοχή της συγγραφικής μου απόπειρας που ταξιδεύει πια και σε δεύτερη έκδοση.

Είμαστε Πολλοί

Είμαστε αυτοί που αγανακτισμένοι παρακολουθούμε το ξεπούλημα της ψήφου μας από τα κόμματα εξουσίας στη δικαιολόγηση της ενοχής και ανικανότητάς τους.

Είμαστε αυτοί οι απογοητευμένοι από τα κόμματα «διαμαρτυρίας» που εξαντλούνται σε άσφαιρα πυρά και προσωπικές ματαιοδοξίες στηρίζοντας ουσιαστικά το σάπιο πολιτικό σύστημα του σήμερα.

Είμαστε αυτοί που πάσχουμε να ορίσουμε τι σημαίνει πια δεξιά και αριστερά σ’ ένα σύστημα όπου η όποια ιδεολογία έχει καταντήσει σακάκι που φοριέται κατά περίσταση…

Είμαστε αυτοί που βλέπουμε το όποιο κόμμα ακολουθούσαμε να ξεστρατίζει, να αυτοδιαλύεται, να προδίδει τα πιστεύω του.

Είμαστε αυτοί που προσπαθούμε να παραμείνουμε πολίτες ενδιαφερόμενοι για τον διπλανό μας, για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας, για τη βελτίωση των υποδομών στη λειτουργία της κοινωνίας μας, για το περιβάλλον, για την αξιοπρέπειά μας. Αυτοί που εκτελούν τις υποχρεώσεις τους και περιμένουν μάταια να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά τους.

Τα κόμματα εξουσίας, με όλα τα μέσα επηρεασμού της κοινής γνώμης που διαθέτουν, έχουν ξεπεράσει πια τα όρια της αυθαιρεσίας, έχουν ξεφτιλίσει την έννοια της Δημοκρατίας και –ενθαρρυμένα από την απραξία μας και την αναγκαστικά αποσπασμένη ψήφο μας- απομυζούν το παρόν μας και διαγράφουν το μέλλον των παιδιών μας σκοτεινό, αδιέξοδο και υποταγμένο στα συμφέροντά τους.

Μνημόνια, Καποδίστριας και Καλλικράτης, «μεταρρυθμίσεις» στα μέτρα τους πλασαρισμένες ως «Δημοκρατικές», διαδικασίες αφαίρεσης και των στοιχειωδέστερων δημοκρατικών δικαιωμάτων, φίμωσης της φωνής του απλού πολίτη, της δικής μας φωνής, του δικού μας συνταγματικού δικαιώματος να έχουμε άποψη, να συναποφασίζουμε, να ελέγχουμε.

Δεν πάει άλλο. Πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ της αγανακτισμένης παρακολούθησης και να Πράξουμε. Να συσπειρωθούμε σε Ανεξάρτητες Πρωτοβουλίες Πολιτών και αποδεσμευμένοι από κομματικούς μηχανισμούς και φιλοσοφικές ιδεοληψίες να προσπαθήσουμε να πράξουμε αυτό που μας αναλογεί στην ατομική ευθύνη του καθενός για τη λειτουργία της κοινωνίας μας.

Να καταγγείλουμε τους κλώνους της εξουσίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να αναδείξουμε την ανικανότητά τους και την υστεροβουλία τους.

Να αναδείξουμε νέους ανθρώπους, αμόλυντους από την κομματική παθολογία που εξυπηρετεί μεγάλα άνομα συμφέροντα.

Να υποστηρίξουμε ανθρώπους που θα ασχοληθούν με το κοινό συμφέρον και τη συνοχή της κοινωνίας μας.

Να στείλουμε σπίτι τους όλους τους στυλοβάτες-υποστηρικτές της πολιτικής των κομμάτων εξουσίας και να βάλουμε τα θεμέλια μιας νέας, δημοκρατικής και ισόνομης κοινωνίας.

Σηκωθείτε σε κάθε γειτονιά, αντισταθείτε στις κομματικές σειρήνες, στρατευτείτε σε Πρωτοβουλίες πολιτών χωρίς "χρίσμα", κάνετε τα σχέδιά τους μπούμεραγκ στο κεφάλι τους, ελάτε να τους δείξουμε ότι είμαστε οι Πολλοί.

Τα περιθώρια της κριτικής έχουν τελειώσει. Τώρα χρειάζεται Πράξη.

Προβληματισμοί

Φανταστείτε να είχαμε και πραγματική επιστράτευση... Η Νομαρχία Θεσσαλονίκης δεν είχε τα ...επικαιροποιημένα στοιχεία για φορτηγά και βυτία, η συμπλήρωση των Φύλλων Πορείας έγινε προφανώς από άσχετους με αποτέλεσμα να τα πάρει ο ...Μαΐστρος της νομικής αμφισβήτησης, και, έδωσαν την ευκαιρία στους απεργούς να λένε "πάρτε τα αυτοκίνητα και κάνετέ τα ό,τι θέλετε" δηλαδή, πάρτε τα τέτοια μας.
Η σοσιαλιστικού τύπου αντίδραση "θα σας δείξω εγώ" έφερε τον Στρατό αρωγό με πρόφαση τις κρίσιμες επιπτώσεις της απεργίας στην λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.
Αλλά, κύριοι άρχοντες, ο Στρατός δεν προβλέπεται Συνταγματικά να επιλύει απεργιακά προβλήματα... Προβλέπεται να παρέχει αρωγή στην κοινωνία (ιδιοκτήτριά του) σε περίπτωση φυσικών καταστροφών (σεισμοί, φωτιές, πλημμύρες) και να συνδράμει με τα μέσα του έκτακτα περιστατικά Υγείας που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα κοινά δημόσια ή ιδιωτικά μέσα.
Η εμπλοκή του Στρατού στην πολιτική αντιπαράθεση είναι, εκτός από παράνομη, επικίνδυνη αν αναλογιστεί κανείς τις διαφορετικές ερμηνείες της "κρίσιμης κατάστασης" που μπορεί να προκύψουν μελλοντικά. Η απειλή για τη συνοχή της κοινωνίας είναι πραγματική από τις εσωτερικές ανισότητες, αδικίες και κατανομή του πλούτου. Δεν απειλείται η χώρα από εξωτερικό εχθρό και η χρησιμοποίηση του Στρατού για την αντιμετώπιση ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ κινδύνου μόνο καλά δεν προοιωνίζει...
Βιώνουμε σήμερα έναν νέο εμφύλιο όπου ο καθένας προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα του αδιαφορώντας για τα κεκτημένα του διπλανού του... Με τους κυρίους υπεύθυνους γι αυτό τους πολιτικούς. Που αγωνίζονται να διατηρήσουν τα δικά τους κεκτημένα (την καρέκλα της εξουσίας) με νύχια και με δόντια. Χωρίς να καταλαβαίνουν στον πανικό τους ότι ξεσκίζουν και δαγκώνουν το δικό τους λαρύγγι...

ΑΒΕΡΩΦ ο Πολύπαθος

Χρειάστηκε η νεοπλουτίστικη ματαιοδοξία μιας μαντάμ Σουσούς που καμαρώνει για την καλλίπυγο και διάσημη σταρελλασπρωινατζού νύφη που πλάνεψε τον γιόκα της, η "μπανανόφλουδα" που πάτησε η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία στην έγκριση μιας εκδήλωσης -θεμιτής ως προς το περιεχόμενο της αίτησης- και η μπανανόφλουδα που έστρωσε σε όλους μας ο κ.Θέμος Αναστασιάδης σχίζοντας τα ιμάτιά του για την ...εθνική προδοσία του σχισίματος των ιματίων, επί του πλοίου, των ξέκωλων που προωθεί ο ίδιος ως πρότυπα της δικής του αντίληψης της κοινωνίας, για να μάθει το πανελλήνιο, και όχι μόνο, την ιστορία του ΑΒΕΡΩΦ και τη συμβολή του στο γεωγραφικό κεκτημένο της Ελλάδας σήμερα...
Ο προστάτης των ιδανικών του Έθνους και της εθνικής μας αξιοπρέπειας κ.Θέμος Αναστασιάδης, με την ίδια ευκολία που "γδύνει" τις προσκεκλημένες του, άρπαξε το δημοσιογραφικό του γιαταγάνι και όρμησε ακάθεκτος επί του εχθρού, "των ζώων", "των ανίκανων ένστολων που αφήνουν τα τούρκικα αεροπλάνα να περνούν πάνω από τα πλοία τους" (δικές του εκφράσεις στην εκπομπή της χαριτόβρυτης κας Στεφανίδου) και παρέδωσε τη σκυτάλη στους απίθανους Ελληνο(σχιζο)φρενείς μαϊντανούς στυλ Θεοδωρακίδη (που αυτοπροσδιορίζεται ως "πρώην εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ" !!! επειδή υπηρέτησε στη Γραμματεία ενός Νατοϊκού Διοικητή ως ...Ταγματάρχης) για να συνεχίσουν την πατριδογνωσία που μόνον η αυθεντία τους κατέχει.
Επί της ουσίας:
Τα Ποσειδώνεια είναι μια Έκθεση παγκόσμιας εμβέλειας για την Εμπορική Ναυτιλία όπου πρωτοπορεί διαχρονικά η Ελληνική. Και πρωτοπορεί διαχρονικά γιατί υπήρξαν Κανάρηδες, Κουντουριώτηδες, Τούμπες και πολλοί άλλοι που κράτησαν διαχρονικά τις θάλασσες ελεύθερες. Τι ποιό λογικό από το κλείσιμο μιας τέτοιας Έκθεσης πάνω σ' ένα πλοίο που έγινε σύμβολο με τη δράση του της ελευθερίας του Αιγαίου και όχι μόνο.
Εκτιμώ ότι έτσι θα σκέφτηκε και η ηγεσία εγκρίνοντας το αίτημα για πραγματοποίηση της εκδήλωσης. Η ευθύνη της για μένα απορρέει από το γεγονός ότι δεν σκέφτηκε αυτή η ίδια να πραγματοποιήσει μια τέτοια εκδήλωση -λιτή και απέριτη- που θα πρόβαλε και την ενότητα του Θαλασσινού μας κόσμου (Εμπορικό και Πολεμικό Ναυτικό, για τους Έλληνες, ήταν ένα και το αυτό μέχρι τον εικοστό αιώνα...). Και, βεβαίως, γιατί δεν έλαβε υπ' όψη της την κοινωνική αμορφωσιά της πλειονότητας των νέων καραβοκύρηδων και των μαμάδων τους ώστε να ψυλλιαστεί εκ των προτέρων για τυχόν σταβοπατήματα... Γι αυτήν την ...πατάτα, οι Ελληνάρες απαιτούν να κρεμαστεί στον ιστό του ΑΒΕΡΩΦ η ηγεσία του ΠΝ και ο Διευθυντής του Μουσείου με την ετυμηγορία ήδη βγαλμένη, "εθνική προδοσία"...
Η τρίχα τριχιά και η ιλαροτραγωδία να κρύβει την πραγματική τραγωδία που βιώνουμε, με δική μας ευθύνη κυρίως.

Το έγκλημα συνεχίζεται

Η επέκταση του διαδρόμου 10-28 του Α/Δ Μακεδονία στη θάλασσα.
12 Σεπτεμβρίου 2008
Τα πασαλάκια που έβαλε η εταιρία πάνω στην άμμο, μέχρι και 10 μέτρα από το νερό, είναι στη θάλασσα! Άρα η ακτή "τρώγεται". Τα βραχάκια στο βάθος ακουμπούν στην ακτογραμμή.
10 Αυγούστου 2009.
Τα βραχάκια απομακρύνθηκαν από την ακτογραμμή. Άρα η ακτή "τρώγεται".
10 Απριλίου 2010
Οι "επιστήμονες" πήραν χαμπάρι ότι η ακτή "τρώγεται" παρά τις επιστημονικές τους διαβεβαιώσεις και τα μαθηματικά μοντέλα των κυρίων Κουτίτα και Μουτζούρη (ΑΠΘ και Μετσόβειο αντίστοιχα) και φέρνουν το αμμοληπτικό που ρουφάει άμμο από τον βυθό της θάλασσας (από πού και πώς και με ποιά μελέτη και με ποιά άδεια ουδείς γνωρίζει...) και κάνουν -προφανώς βράδυ- την εκπληκτική επιστημονική επέμβαση "ρίξε άμμο στην παραλία για να μη φαίνεται η καταστροφή"... Το αποτέλεσμα:
14 Απριλίου 2010
Ξαφνικά η ακτή "φάρδυνε" με προφανώς καινούργια άμμο που κάποιος "φύτεψε" νύχτα.
Η Φύση, όμως, κύριε Κουτίτα και κύριε Μουτζούρη, δεν κατέχει μαθηματικά και μοντέλα για το πώς θα πλουτίσουμε καταστρέφοντάς την. Συνεχίζει τη δουλειά της στο διηνεκές και τα θαλάσσια ρεύματα που αγνοήσατε επιδεικτικά στις "μελέτες" σας, σας εκδικείται. Ιδού το αποτέλεσμα και της νέας σας προσπάθειας να μας πείσετε ότι εμείς είμαστε ηλίθιοι:
4-6-2010
Προσέξτε τις "ροδιές" σε σχέση με την άκρη του νερού και με την πρασινάδα... Τα θαλάσσια ρεύματα εξαφάνισαν την "διορθωτική παρέμβαση" των κυρίων καθηγητών (αναφέρω αυτούς γιατί αυτοί έγραφαν στις μελέτες ότι δεν κινδυνεύει η ακτή και ότι τυχόν επιπτώσεις θα διορθώνονται "άμα τη εμφανίσει"...) και συνεχίζουν να τρώνε την ακτή...

Σε λίγα χρόνια, όταν ο μεγαλοεργολάβος, που είναι υπεράνω όλων σ' αυτό το κράτος, τελειώσει (αν) το έργο της επέκτασης του διαδρόμου 10-28 στη θάλασσα και φύγει, θα ήθελα να ακούσω τους υπηρέτες του πολιτικούς όλων των κομμάτων (και λέω ΟΛΩΝ γιατί οι ευχές και τα παραπονάκια του ΚΚΕ, Συνασπισμοσυριζιωτών και των οικολόγων δεν φτάνουν) τι θα έχουν να πούν στα παιδιά μας... όταν η θάλασσα "εισβάλει" στον Δήμο Θερμαϊκού, ο Δήμαρχος του οποίου αν έχει λίγη τσίπα πρέπει να μεταναστεύσει στην Ισλανδία. Κατά προτίμηση μέσα στο ηφαίστειο!

Συγγραφικές απόπειρες

Ουφ! (ξεφύσημα ανακούφισης)
Ψιλοησύχασα τώρα. Αφού πολλοί από σας με βάλατε στο λούκι να γίνω ντε και καλά συγγραφέας, ε το 'κανα κι αυτό στη ζωή μου.
Συγκυρίες και πρόσωπα συνέβαλαν στο επικοινωνιακό ξεσάλωμα προβολής του βιβλίου και η φάτσα μου αναρτήθηκε σε έντυπα και τηλεοθόνες.
Αμήχανος, ως άμαθος σε τσιριμόνιες και προβολές, δεν περίμενα, ειλικρινά, τέτοιο νταβαντούρι και τόσα καλά λόγια από γνωστούς και αγνώστους.
Απ' όλη αυτήν την ιστορία, για τρία πράγματα βάζω στην άκρη την μετριόφρονα αμηχανία μου και καμαρώνω για τη δικαίωση της στάσης μιας ζωής σχεδόν(...) ασυμβίβαστης.
-Για την αναζωογόνηση του καπετάνιου μου.
-Για τους πολλούς διαδικτυακούς φίλους, γνωστούς και αγνώστους, που ήρθαν στις παρουσιάσεις των βιβλίων στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα και που με την παρουσία τους επιβεβαίωσαν τις ανθρώπινες κοινές αρχές και αξίες πάνω στις οποίες βασίζεται η διαδικτυακή σύνδεση και φιλία μας. Σας ευχαριστώ από καρδιάς ΟΛΕΣ και ΟΛΟΥΣ!
-Για τους πολλούς στρατευμένους που υπηρέτησαν μαζί μου κατά καιρούς, ιδίως στα καράβια που πέρασα τη σταδιοδρομία μου, και με "ανακάλυψαν" μετά από 3, 10, 20 ή και 35 χρόνια στέλνοντάς μου λόγια εκτίμησης και ..νοσταλγίας.

Μια ζεστή, έστω ηλεκτρονική, αγκαλιά σε όλους σας.

Παρουσίαση στην Αθήνα

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010, ώρα 19:00,
στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών.


Updated 30-4-2010
Και η Πρόσκληση

Ευχές

Πάει κι αυτό. Αποκτήσαμε και την εμπειρία της ...παρουσίασης βιβλίου, οπότε συνεχίζουμε για τη δεύτερη δοκιμασία, αυτή των Αθηνών. Πιθανές ημερομηνίες Δευτέρα 10 ή 17 Μαΐου. Χώρος και ημερομηνία θα κοινοποιηθούν εγκαίρως.

Τις ευχές μου σε όλους τους φίλους για Καλή Ανάσταση και στους λίγους της γενιάς μου που αρμενίζουν στην μπλογκοθάλασσα Καλή Ανάστυση!!!

Ανοικτή πρόσκληση στους φίλους

Κυκλοφορεί, τελευταία εβδομάδα Μαρτίου

Αφιερωμένο στους παλιόφιλους(ες) των συνδέσμων μου που με πίεσαν να το γράψω.

Εκδόσεις N&Σ. ΜΠΑΤΣΙΟΥΛΑΣ

Πρώτη παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη
Κινηματογράφος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (απέναντι από τον Λευκό Πύργο)
Μεγάλη Δευτέρα, 29 Μαρτίου 2010, 19:30
Συντονιστής: Ο Δημοσιογράφος κ.Παύλος Νεράντζης
Για το βιβλίο θα σχολιάσουν:
- Ο ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ κ. Ζήσης Παπαδημητρίου
- Ο Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ κ. Κωνσταντίνος Χατζηκωνσταντίνου
- Ο Καθηγητής Πνευμονολόγος κ.Δημήτρης Ρίγγος, τ.Νομάρχης Γρεβενών
Κατά την έναρξη της παρουσίασης θα προβληθεί σχετικό τηλεοπτικό ντοκυμαντέρ του κ.Παύλου Νεράντζη

Επίκαιρα...

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του "Σπαθάρειου" Μουσείου:
"Ο Καραγκιόζης. Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του τόσο φτωχού που έχει πια απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός, σκληρός καμμιά φορά στ'αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση ν'ανακατεύεται σε όλα. Τον ενδιαφέρει κάθε τι που γίνεται γύρω του, όλους τους πειράζει και τους κοροϊδεύει και προ πάντων τον ίδιο τον εαυτό του. Το χέρι του είναι εξαιρετικά ευκίνητο και υπερβολικά μακρύ, για σκηνικούς λόγους, για να μπορεί να ξύνει την πλάτη του και το κεφάλι του ή για να χειρονομεί. Επίσης έχει συμβολική σημασία γιατί εκπροσωπεί το έξυπνο πνεύμα του. Καρπαζώνει προθυμότατα, δέρνει αλλά και δέρνεται. Είναι ευφυολόγος, ετοιμόλογος και αστείος, ποτέ όμως γελοίος. Δεν είναι ταπεινός, ούτε όταν δέρνεται. Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι. "

Κάποτε βρέθηκα στο Σπήλαιο Γρεβενών, ένα χωριό κτισμένο σε μια πανέμορφη βραχώδη βουνοκορφή της Πίνδου. Ένα χωριό με ιστορία και Ιστορία. Αν ήταν στην επικράτεια κάποιου άλλου κράτους, το χωριό θα μπορούσε να φημίζεται και για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του και όχι για το πλαστικοτσίγκινο νεοελληνικό αλαλούμ. Αν ήταν στην επικράτεια κάποιου άλλου κράτους, το χωριό θα ήταν Κέντρο Διαχείρισης, Ανάπτυξης και Εκμετάλλευσης όλων των παραμέτρων που συνιστούν την περιουσία του προς όφελος της δικής του αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας. Παραμέτρων όπως, του περιβάλλοντος, της αρχιτεκτονικής, μουσικής, χορευτικής και μαγειρικής παράδοσης, καθώς και της ιστορίας του.Δεν γράφω άλλα, γιατί …πονάει.
Λίγα χρόνια πριν, καλοκαίρι, λοιπόν, βρέθηκα εκεί για μια ημερίδα για τα Πέτρινα Γεφύρια του Νομού Γρεβενών (είναι κι αυτά, σαν τα Ηπειρώτικα, εκπληκτικής ομορφιάς). Το χωριό ήταν γεμάτο από τις οικογένειες των Σπηλιωτών που τον χειμώνα ζουν στη Θεσσαλονίκη. Πολύς κόσμος και πολλά παιδιά που απολάμβαναν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο χωριό. Βγαίνοντας, νύχτα πια, απ’ το παλιό Σχολείο, εκεί στη πλατεία του χωριού, είδα πάγκους και καρέκλες στη σειρά και πολλά παιδιά να τιτιβίζουν και να χειροκροτούν ανυπόμονα.

«Ανυπομονούν ν’ αρχίσει ο Καραγκιόζης» με ενημέρωσε ο δραστήριος Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου. «Το κάνουμε συχνά, πολύ αρέσει των παιδιών» συμπλήρωσε με φανερή περηφάνεια.

Πλησίασα. Σε λίγο τα φώτα έσβησαν, η γνωστή μουσική άρχισε και η σκιά του Καραγκιόζη κουνώντας το μακρύ της χέρι ανακοίνωσε με στόμφο «Κυρίες και Κύριοι (αλήθεια, γιατί πάντοτε απευθύνεται στα παιδιά με το ‘κυρίες και κύριοι’;), σήμερα θα παρακολουθήσετε την παράσταση Ο Καραγκιόζης Βουλευτής»

Χα, χα, χα! Τα πρώτα παιδικά γέλια γέμισαν την πλατεία. Πλησίασα κι άλλο. Ο Καραγκιοζοπαίχτης είχε φαντασία, οι φιγούρες εναλλάσσονταν με τον ίδιο ρυθμό με τις σφαλιάρες που έπεφταν στην καμπούρα του Καραγκιόζη, ο Χατζηαβάτης, ο Μπαρμπα Γιώργος, ο Σιορ Διονύσιος, τα Κολλητήρια, όλοι οι παλιοί γνώριμοι ξανάρχονταν μπροστά μου, και τα παιδιά γελούσαν, κι εγώ κάθισα στην ακριανή καρέκλα πίσω πίσω, όπως τότε, πολλά χρόνια πριν, για να μπορώ να φύγω γρήγορα, γιατί εγώ δεν γελούσα με τ’ αστεία του καμπούρη με το μακρύ χέρι…, τον λυπόμουν, τον φοβόμουν, σκιαζόμουν τη σκιά του. Σαν το κοριτσάκι που καθόταν δίπλα μου και παρακολουθούσε σιωπηλό.

Τούτη τη βραδιά ήμουν πολύ μεγάλος για να σκιαχτώ. Όμως, λυπήθηκα. Λυπήθηκα γιατί, μετά από τόσα χρόνια, ο "τα σφάζω όλα", ξερόλας, λοιδορός της εξουσίας, παντογνώστης, περήφανος, …πανέξυπνος Καραγκιόζης εξακολουθούσε, κοντά εξήντα χρόνια από τότε που τον γνώρισα, να ζει στην καλύβα του ξυπόλητος, τα παιδιά του εξακολουθούσαν να είναι ξυπόλητα, οι σφαλιάρες εξακολουθούσαν να πέφτουν στην καμπούρα του… και -κατά τους σπουδαγμένους του Σπαθάρειου Μουσείου-:

"Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι"

Τίποτα δεν άλλαξε από τότε… για τον Καραγκιόζη.

Κι εξακολουθεί να μπαίνει ο πονηρός στο μυαλουδάκι κάθε παιδιού, να γεννάει καραγκιοζάκια πνευματικά ξυπόλητα, σφαλιαροεισπράκτορες και παραμυθιασμένα τίποτα.

Γιατί;

Κυρίες και Κύριοι, σήμερα σας παρουσιάζουμε το έργο «Ο Καραγκιόζης Εγώ».

Υπόκλιση.