Κόντρα στον ...θόρυβο των αλαλαζόντων κυμβάλων
4.11.09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θαλασσοσκορπίσματα, σαν σπάει απ' τον αέρα η κορφή του κύματος, θαλασσοσταγόνες που ερωτεύτηκαν τον άνεμο και στροβιλίζονται μαζί του σε αιώνιο χορο. Και σκορπίζονται στο άπειρο. Σαν τις εμπειρίες της ζωής του καθενός. Σαν τη ζωή του καθενός. Πίτυλος.
2 σχόλια:
έτσι μπράβο, για!
Όσο υπάρχει τέχνη, υπάρχει ελπίδα. Όσο υπάρχει η ποίηση, υπάρχει η απόδραση από την φαύλη καθημερινότητα που μας πνίγει.
Το σχόλιο μου έρχεται σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σου καπετάνιε μου. Ελπίζω να μας γράφεις συχνότερα και πάλι.
Δημοσίευση σχολίου