Ανοιχτή επιστολή προς τους συμπολίτες μας

Σταύρος Ξαρχάκος - Γιώργος Κοντογιώργης

          Αισθανόμαστε ότι έχουμε χρέος ως πολίτες αυτής της χώρας, να απευθυνθούμε στους συμπολίτες μας, να τους διατυπώσουμε τη γνώμη μας και να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι το ελληνικό πρόβλημα έχει ως πρωτογενή αιτία το ιδιοτελές όσο και δυναστικό κράτος, που εγκατέστησε το κομματικό σύστημα στη χώρα από τη δεκαετία του 1980. Ότι δηλαδή η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει την άρση των πυλώνων  που οδήγησαν στην καταστροφή: Οι οποίοι είναι: η κομματική ιδιοποίηση του πολιτικού συστήματος, το δυναστικό και εκφαυλισμένο κράτος και η νομοθεσία που θεσμοθετεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Να αντιληφθούν, επομένως, ότι η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αφού η πολιτική τάξη εξάντλησε τα όριά της: ούτε θέλει ούτε μπορεί να αλλάξει και μάλιστα να υπερβεί τον εαυτό της.

          Δύο χρόνια από τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έριξε τη χώρα στο λάκκο των λεόντων, η πολιτική τάξη δεν έπραξε το παραμικρό όχι μόνο για να άρει τα αίτια της κρίσης, που στο σύνολό της δημιούργησε, αλλά και για να δείξει την παραμικρή διάθεση μεταμέλειας και αλλαγής πορείας. Διαγκωνίζεται πάνω στα συντρίμμια της χώρας για να υφαρπάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση με ψευδή διλήμματα του τύπου "μνημόνιο ή χρεωκοπία", "ευρώ ή δραχμή", "σταθερότητα ή ακυβερνησία", ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι η χώρα δεν θα αποφύγει ούτε τη χρεωκοπία ούτε ίσως την επάνοδο στη δραχμή, εάν δεν αρθούν τα αίτια της κρίσης.

          Η Ελλάδα της δημιουργίας και του πολιτισμού είναι όμηρος των ολιγαρχικών συμμοριών που ύφανε η πολιτική τάξη στο σύνολο του κράτους, οι οποίες τη λυμαίνονται και τη σπιλώνουν. Συνένοχες στον κατήφορο αυτό, είναι τόσο οι "μνημονιακές" δυνάμεις, που έριξαν τη χώρα βορά στη διεθνή των αγορών, όσο και οι "αντι-μνημονιακές" δυνάμεις, το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης.

          Η ελληνική κοινωνία παρίσταται μάρτυρας μιας άγονης αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων, που επικεντρώνεται στο σύμπτωμα -στα υπέρ ή κατά του μνημονίου-, προκειμένου να αντιπαρέλθουν το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την άρνησή τους να εναρμονισθούν με το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας.       Υπεραμύνονται με πάθος τα προκλητικά τους προνόμια, τις ευφάνταστες ασυλίες τους, το "δικαίωμά" τους να μην υπάγονται στη δικαιοσύνη, να διαπλέκονται με σκοπό τη διαφθορά, να μην αγγίζουν τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη για να την χρησιμοποιούν προς όφελος των ιδίων και της "πολιτικής τους πελατείας", με την κάλυψη του ίδιου του Συντάγματος. Η κοινωνία των πολιτών έχει αναδειχθεί στον πρωταρχικό και μείζονα εχθρό του συνόλου της πολιτικής τάξης.

          Έχοντας επίγνωση της εμμονής αυτής της πολιτικής τάξης να μην αγγίξει, μέχρι σήμερα, το απεχθές της σύστημα, η ελληνική κοινωνία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναζητήσει τρόπους ώστε πολιτικοί και κράτος να αισθάνονται καθημερινά την ανάσα της. Να πιστέψει ότι η αλλαγή του μίγματος της ακολουθούμενης πολιτικής, θα διέλθει, σε πρώτη φάση, μόνο από τον εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης να εναρμονισθεί με το κοινό συμφέρον, δηλαδή με την κατάλυση του λεηλατικού της καθεστώτος. Και στη συνέχεια, με την ανάκτηση μέρους, τουλάχιστον, της πολιτικής της κυριαρχίας, με την θεσμική συνεκτίμηση της βούλησής της στο πολιτικό σύστημα, με την καθιέρωση του "ελέγχειν" και του "ευθύνειν" του πολιτικού προσωπικού, για τα πεπραγμένα του. Να αντιληφθεί, τελικά, ότι η παντοδυναμία της κομματοκρατίας και των αγορών συναρτάται άμεσα από τον δικό της αποκλεισμό από το πολιτικό σύστημα. Σε τελική ανάλυση, η κοινωνία ως ο λόγος ύπαρξης και της πολιτικής τάξης και των αγορών.

          Οι εκλογές, παρόλον ότι γίνονται με σημαδεμένα χαρτιά και με προκλητικά αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις, δίνουν τη μοναδική δυνατότητα στην κοινωνία των πολιτών να εξαφανίσει τους πολιτικούς πρωταίτιους της καταστροφής, να εξαναγκάσει την πολιτική τάξη, θέτοντάς την σε κατ'οίκον περιορισμό, να αλλάξει άρδην ή, εάν όπως όλα δείχνουν, επιλέξει την αντίσταση, να την οδηγήσει στην κατάρρευση, προκειμένου, πριν να είναι αργά, να έρθουν στο προσκήνιο δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην υπέρβαση του δυναστικού καθεστώτος.

          Είναι προφανές πια ότι η πολιτική τάξη αποτελεί την μείζονα απειλή. Η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση και στο ευρώ, η αποτροπή της περαιτέρω εξαθλίωσης και της ταπείνωσης της κοινωνίας, η ίδια η ύπαρξη της χώρας, διέρχονται αποκλειστικά από την υπέρβαση του συστήματος που θεσμοθετεί την κομματοκρατία και το δυναστικό κράτος.

          Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από ένα μνημόνιο εναντίον του κράτους και όχι εναντίον της κοινωνίας. Διότι εάν αυτό δεν συμβεί, ακόμη και αν η ελληνική κοινωνία προσφέρει δωρεάν την εργασία της ή τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, ουδείς θα αποδεχθεί να επενδύσει στο μέτρο που θα γνωρίζει ότι τον αναμένουν τα πιράνχας της γραφειοκρατικής ιδιοποίησης, της διαπλοκής και της διαφθοράς να τον κατασπαράξουν.  Εκτός και αν η Ελλάδα μεταβληθεί σε "μη χώρα", σε ομοίωμα κράτους, χρήσιμο ως προνομιακή χωματερή της διεθνούς των αγορών, για τις ενδο-ευρωπαϊκές ηγεμονικές διεργασίες και ως "χώρος" πρόσφορος στα διεθνή παίγνια.

          Η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει ότι, στο πλαίσιο αυτό, θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια νέα προσφυγιά και στην οριστική της εξαθλίωση και υποτέλεια.

Αθήνα, 27/4/2012

Οι υπογράφοντες

Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Κοντογιώργης,

Συνθέτης                  Καθηγητής

(Αναδημοσίευση από το  http://contogeorgis.blogspot.com)

ΒΟΛΕΥΤΕΣ

"Βουλευτές

Τα μέλη της Βουλής εκλέγονται απευθείας από το εκλογικό σώμα με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία κατά τις βουλευτικές εκλογές (άρθρο 51 παρ. 3 Σ.). Το Σύνταγμα δεν προσδιορίζει επακριβώς τον αριθμό των Βουλευτών (άρθρο 51 παρ. 1 Σ.), αλλά προβλέπει ότι οι Βουλευτές δεν μπορεί να λιγότεροι από διακόσιοι (200) ούτε περισσότεροι από τριακόσιοι (300). Από το 1952 έχει καθιερωθεί οι Βουλευτές να είναι τριακόσιοι (300). Οι Βουλευτές αποκτούν το αξίωμά τους από την ημέρα της εκλογής τους. Από τους 300 Βουλευτές, ένα μέρος τους, όχι μεγαλύτερο του ενός εικοστού, μπορεί να εκλέγεται ενιαίως σε ολόκληρη την Επικράτεια, σε συνάρτηση με τη συνολική εκλογική δύναμη του κάθε κόμματος (πρόκειται για τους λεγόμενους Βουλευτές Επικρατείας - άρθρο 54 παρ. 3 Σ.)"

"Όσοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί σε κυβέρνηση που έτυχε ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής και έχουν εκλεγεί βουλευτές, καθώς και ο αρχηγός κόμματος ή συνασπισμού κομμάτων, δε σταυροδοτούνται. Θεωρούνται ως σταυροί υπέρ τους το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων του κόμματος, στο ψηφοδέλτιο του οποίου περιλαμβάνονται."

Έχουμε και λέμε:
- Βουλευτές Επικρατείας  15
- Κ.Καραμανλής και Γ.Παπανδρέου (ως πρώην πρωθυπουργοί) 2
- Ε.Βενιζέλος, Α.Σαμαράς, Σ.Κουβέλης, Π.Καμμένος, Α.Παπαρήγα, Γ.Καρατζαφέρης, Α.Τσίπρας,
 Θ.Μπακογιάννη (αν μπεί), Μιχαλολιάκος (αν μπεί), Λ.Κατσέλη (αν μπεί), Ο-Π (αν μπεί) (ως
 Αρχηγοί Κόμματος)  8 έως 11.
- 50 έδρες "χάρισμα" στο πρώτο κόμμα

μας κάνουν συνολικά 75 έως 78 έδρες που καταλαμβάνονται ερήμην των επιλογών των ψηφοφόρων. Πάνω από το 1/4 των καρεκλών καταλαμβάνονται με το "έτσι θέλω".

ΚΑΝΕΝΑ κόμμα, δεξιό ή αριστερό δεν ψιθυρίζει έστω κάτι για να αλλάξει το ληστρικό εκλογικό σύστημα, κανένα δεν περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του τη μείωση των βουλευτών και των προνομίων τους (σε αναλογία αυτών που νομοθετούν για τους εργαζόμενους) και θεωρούν ότι στις 6 Μαΐου θα έχουμε "εκλογές". Χωρίς ουσιαστικά επιλογή εκλογής...

ΕΚΛΟΓΕΣ και άλλα παραμύθια 2

Είπα να αποτοξινωθώ. Μακρυά από το διαδίκτυο και κάθε λογής Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Πάμε για Πάσχα στο χωριό. Εκεί στ' Αηδόνια Γρεβενών όπου και η κινητή τηλεφωνία καταφέρνει να απορρίπτει τα δεκάδες SMS των δεκάδων υποψήφιων σωτήρων μου όλων των "επίσημων" κομμάτων που νομίζουν (;) ότι είμαι στον κατάλογο των "φίλων" τους... Και να οι ευχές για ...Ανάσταση της Πατρίδας (τα ίδια μας έλεγε και ο Παπαδόπουλος της χούντας), που να πάρει, από τότε που γεννήθηκα αυτή η χώρα στις εκλογές και στις επετείους είναι μόνιμα σε κώμα, και να τα καλά παχιά λόγια για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια αλλά μούγκα για τα βασικά.
Ούτε ένας υποψήφιος, ούτε ένα κόμμα, στις βαρύγδουπες προγραμματικές δηλώσεις τους δεν τολμά να αναφέρει κάτι για περικοπή στη βουλευτική αποζημίωση. Ούτε για περιορισμό του αριθμού των βουλευτών. Ούτε καν για περιορισμό του αριθμού των Υπουργών. Φαύλες υποσχέσεις φαύλων επαγγελματιών της πολιτικής.
Τραμπαλιζόμενος, οδηγώντας στην περίφημη ΕΓΝΑΤΙΑ που κόστισε τετραπλάσια από την αντίστοιχη Ισπανική και σε μερικά χρόνια θα ξοδεύονται άλλα τόσα για να την επισκευάσουμε, μου ήρθε στο μυαλό η περίφημη "δημοσιονομική εξυγίανση" που γι αυτούς σημαίνει περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις λες και αυτά δημιούργησαν τις μαύρες τρύπες της οικονομίας. Για να μην πειραχτούν τα κλεμμένα από λίγους στα δήθεν μεγάλα έργα υποδομής (δρόμοι, λιμάνια, ΧΥΤΑ κλπ) που όχι μόνο δεν αποδίδουν τίποτα ως "υποδομή" αλλά και χαίνουν πληγές ανοιχτές να ρουφούν συνεχώς χρήματα για επισκευές και ανακατασκευές. Από τους ίδιους φυσικά.
Ούτε ένας υποψήφιος, ούτε ένα κόμμα, στις βαρύγδουπες προγραμματικές δηλώσεις τους δεν τολμά να αναφέρει κάτι για επανεξέταση και επανακοστολόγηση όλων των "μεγάλων" έργων της μεταπολίτευσης με απαίτηση επιστροφής των κλεμμένων από τους μεγαλοεργολάβους και τους μιζοδίαιτους πολιτικούς και δημόσιους υπάλληλους. Που είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας παίρνουν διαλύοντας την κοινωνία...
Δέκα μέρες στ' Αηδόνια λοιπόν, να ακούω τα αηδόνια ξημερώματα, να καλμάρει ο θυμός μου, να ηρεμήσει το είναι μου, να απολαύσω την οικογενειακή μας αρμονία, τον παππού και την γιαγιά, τη συμβία μου και τα παιδιά μου. Α, ναι, και το νέο μέλος, τη Γούλφω που ως τσοπάνα στην καταγωγή θα βρεθεί στο φυσικό της περιβάλλον.
Αμ' δε!
Το σπίτι διαρρηγμένο, τα κατσίκια να βόσκουν στις αυλές και οι αγελάδες στους δρόμους μέσα στο χωριό γιατί βαριέται ο τσοπάνης του μεγαλοκτηνοτρόφου να τα πάει παραπέρα, μια αρκουδίτσα μηνών μπρούμητη νεκρή από το δίκαννο του μάγκα κυνηγού, οι δρόμοι καθρέφτες της αδιαφορίας για την επαρχία, δέντρα καμμένα από τον απαίδευτο (;), ηλίθιο (;), αχαρακτήριστο αγρότη που επιμένει να καίει τα ξερά στο χωράφι παρά την απαγόρευση εδώ και χρόνια, διάσπαρτοι σκουπιδότοποι διακόσια μέτρα από τα χωριά μέσα στο δάσος... Το αρνί σφαγμένο στο γόνατο από τον ντόπιο κτηνοτρόφο, χωρίς υγειονομικό ή άλλο έλεγχο στη διπλάσια τιμή από την Αθήνα...
Η Ελλάδα με το απεχθές πρόσωπο παντού. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, όπως θέλει, όποτε το θέλει. Κανένας έλεγχος, κανένας συντονισμός, κανένας σεβασμός στον διπλανό, ο καθένας στη σπηλιά του έτοιμος να αρπάξει οτιδήποτε οποιουδήποτε.
Και οι πολιτικοί; Το είχα ξαναδεί το έργο το 1974. Όπου ψήφιζες Μαύρο σου έβγαινε Καραμανλής, ψήφιζες Καραμανλή σου έβγαινε Μητσοτάκης -και Θεοδωράκης ακόμα-, ψήφιζες Παπανδρέου σου έβγαινε Βαφειάδης και είχα γράψει τότε "μου θυμίζουν επιβάτες στη στάση του λεωφορείου που μόλις αυτό ανοίγει τις πόρτες του ορμούν μέσα και τρέχουν να πιάσουν ...θέση. Αριστερά, δεξιά, πίσω, μπρός, όπου προλάβει ο καθένας μια καρέκλα, δεν έχει σημασία".
Άλλαξε τίποτα σήμερα; 

ΕΚΛΟΓΕΣ και άλλα παραμύθια

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία των "εκλογών" τόσο γεμίζει το ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο και πλήθος ιστοσελίδων που με καλούν:
- Να ψηφίσω ΝΔ για να λυθούν τα χέρια του Σαμαρά για να ...σώσει τη χώρα
- Να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ ώστε ο Βενιζέλος να ...αρχίσει να σώζει τη χώρα
- Να ψηφίσω ΚΚΕ για να μη νοιώθει η Βόρεια Κορέα μοναξιά...
- Να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για να έχω και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο
- Να ψηφίσω ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ επειδή ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη ΝΔ...
- Να ψηφίσω ΔΗΜΑΡ επειδή ανεξαρτητοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ
- Να ψηφίσω ΛΑΟΣ γιατί άραγε;
- Να ψηφίσω ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ γιατί ...ανεξαρτητοποιήθηκε από τον ΛΑΟΣ και γιατί ζεύγος εγχρώμων νοίκιασε σπίτι κοντά μου στον Τρίλοφο.
- Να πάω να ψηφίσω
- Να ΜΗΝ πάω να ψηφίσω
- Να ρίξω ΑΚΥΡΟ
- Να ΜΗΝ ρίξω ΑΚΥΡΟ
- Να ρίξω ΛΕΥΚΟ
- Να ΜΗΝ ρίξω ΛΕΥΚΟ
- Να ψηφίσω ΜΙΚΡΟ Κόμμα
- Να ΜΗΝ ψηφίσω ΜΙΚΡΟ Κόμμα
Πολλοί από τους "τελάληδες" είναι προφανέστατα κατευθυνόμενοι, αρκετοί όμως φαίνονται ειλικρινείς και προσπαθούν να τεκμηριώσουν την άποψή τους.
Έτσι συνεχώς διογκώνεται μια συζήτηση και επικεντρώνεται η προσοχή στα διαδικαστικά και όχι στην ουσία της δημοκρατίας που έχει χαθεί δεκαετίες τώρα με ευθύνη (και συμφέρον) του (εγ)κατεστημένου μεταπολεμικά πολιτικού συστήματος.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ουδέποτε λειτούργησε στο κράτος αυτό. Με διλήμματα, κομμουνισμός ή "ελευθερία", Καραμανλής ή τανκς, ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, και λοιπά χαριτωμένα, και δικαιολογίες για ...προστασία του Έθνους (μη τυχόν και μπούν ...Τούρκοι στη Βουλή των Ελλήνων), το (εγ)κατεστημένο πολιτικό σύστημα κόβει και ράβει τους εκλογικούς Νόμους ώστε από καταβολής του κράτους να κυβερνούν μειοψηφικά κόμματα με το έτσι θέλω και να εθίζεται η κατακερματισμένη πλειοψηφία (στη γνώση της ότι δεν θα είναι ποτέ υπεύθυνη εξουσία) σε ανέξοδες ρομαντικές διαπιστώσεις της άδικης και ζοφερής πραγματικότητας χωρίς να υποχρεώνεται να προτείνει και πρακτικές λύσεις.
Οι νομοθετούντες θεωρούν ΕΓΚΥΡΟ το ΛΕΥΚΟ, γι αυτό μας το δίνουν άλλωστε υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ά, το μετρούν δε το ΕΓΚΥΡΟ μαζί με τα ΑΚΥΡΑ αυξάνοντας έτσι το δικό τους ποσοστό. Ας τολμήσουν να το μετρήσουν ως ποσοστό που θα επιφέρει ΚΕΝΕΣ έδρες στη Βουλή ή ας το απαγορεύσουν. Δεν μας κοροϊδεύουν απλά. Μας χ λ ε υ ά ζ ο υ ν!
Στην ίδια "ατμόσφαιρα" γίνονται και οι επικείμενες εκλογές. Με ένα "μπόνους" 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα, μπλέ ή πράσινο, ε, κι αν δεν φτάσει κι αυτό, φωνάζουμε τον Παπαδήμο και συνεχίζουμε το βιολί μας σε ντουέτο ή κουαρτέτο (μια και φροντίσαμε να "αυγατίσουμε" τα κόμματά μας σε Παραρτήματα δήθεν αντιπολίτευσης). Έτσι θα φτάσει σίγουρα. Αφού οι στρατιές των εξαγορασμένων με μια θεσούλα δημόσιων υπάλληλων, των μαϊμουεπιδοτούμενων αγροτών, των ΔΕΚΟτρεφόμενων κηφήνων και των "ομογενοποιημένων" μεταναστών συμπληρώνουν τα κουκιά για το μειοψηφικό ποσοστό που μας δίνει πλειοψηφία εκπροσώπησης. Ακόμα κι αν η πλειοψηφία των "μικρών" αποκλείσει τη μονοκομματική κυβέρνηση...
Επομένως τζάμπα μου στέλνουν όλοι αυτοί τα μηνύματα. Ό,τι και αν ψηφίσω, το αποτέλεσμα το ξέρουμε εκ των προτέρων.
Γι αυτό νομίζω ότι ο μόνος δρόμος είναι ο εξευτελισμός αυτής της διαδικασίας. Ο εξευτελισμός του πολιτικού συστήματος, των "μικρών" συμπεριλαμβανόμενων μπας και ξυπνήσουν να κατεβάσουν την πλειοψηφία των πολιτών στον δρόμο απαιτώντας την ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ. Που θα δώσει την ευκαιρία για ουσιαστικές συνεργασίες και όσμωση των θετικών κάθε ιδεολογίας. Που θα εξαλείψει το αλλαζονικό ύφος των "εξυπνάκηδων" που κυβερνούν με τη διαχρονική αλλοίωση της ψήφου μας και της δημοκρατίας.
Θα ψηφίσω, λοιπόν, ό,τι πιό εξευτελιστικό γι αυτούς βρώ στα αμέτρητα χαρτιά που θα μου δώσουν στο Εκλογικό Τμήμα. Είναι καιρός να καταλάβουν ότι τους καταλάβαμε...