Η πολύμηνη απουσία είναι απόρροια του θυμού που νοιώθω συνεχώς με αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Ταλαιπωρημένος για καιρό από τους Μόνιμους Δημόσιους 'λειτουργούς' για την περαίωση ελάχιστων εκκρεμμοτήτων που άφησε πίσω της η μάνα κλείνοντας τον κύκλο της, φαίνονταν χλεύη και λοιδωρία μου τα παχιά προεκλογικά λόγια ένθεν και ένθεν, άλλο τόσο τα μετεκλογικά, και αναρωτιέμαι αν όσοι ψηφίζουν, μπλέ ή πράσινα, έχουν καταλάβει ότι διαχρονικά κυβερνούν οι ίδιοι και ίδιοι "υπηρεσιακοί παράγοντες" που τους βλέπουμε να αποχαιρετούν -πάντοτε κάργα συγκινημένοι- τον κάθε Υπουργό κατά την παράδοση του Υπουργείου του και να χειροκροτούν τον νέο γονυκλινείς για να τον κάνουν να πιστέψει ότι αυτός θα κάνει κουμάντο...
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε αλλά το Κράτος μένει. Με Μόνιμους Δημόσιους Υπάλληλους, αμόρφωτους, συμπλεγματικούς, δικτατορίσκους της καρέκλας τους, μινιατούρες Καραγκιόζηδων με δοτή εξουσία που δεν μπορούν να δουν πέρα από την υγρή μύτη τους.
Οι σπάνιες εξαιρέσεις, απλά επιβεβαιώνουν τον Κανόνα.
Από την άλλη, ένας πολύ όμορφος κόσμος -όπως τον γνώρισα εγώ πριν τέσσερα χρόνια-, αυτός των διαδικτυακών ημερολογίων, πολύ γρήγορα κατέληξε σε καρικατούρα της καθημερινότητας όπου η βία του θράσους, των υπόγειων διαδρομών, της μαγκιάς, της ανώνυμης 'εξουσίας', της αμορφωσιάς και του κιτς, βρωμίζουν τον ιστοτόπο μας με κάθε λογής χωματερές.
Το καταφέραμε κι αυτό.
Και πώς να μη το καταφέρουμε;
Το επίπεδο της Δημόσιας Διοίκησης είναι τέτοιο που, μια ΜΗ εκκλησία (ανύπαρκτη 'διαδικαστικά' κατά τους κανόνες 'χρισμού' της ως εκκλησίας) που κρίθηκε οριστικά κατεδαφιστέα από τους σειμούς του 1978(!!!), παραμένει στο ένα ρεύμα του τριών λωρίδων δρόμου Περαίας-Θεσσαλονίκης και ούτε ένας 'δημόσιος λειτουργός' τολμάει επί 30 χρόνια να στείλει μια μπουλντόζα για να επιβεβαιώσει ότι το κράτος λειτουργεί...
Το επίπεδο της δημόσιας Παιδείας -της 'δια βίου Μάθησης' κατά το νεοΠΑΣΟΚ- πότε και πώς θα αρχίσει να παράγει πολίτες που δεν θα τους εκφράζει αυτό το κατασκεύασμα;
Και δεν εννοώ την 'αισθητική' του 'μνημείου' (αν και απορώ: Υπάρχει κανείς ικανοποιημένος από το 'αποτέλεσμα΄;).Αλλά, όλα όσα κρύβονται πίσω από την όποια προσωπολατρεία.
Κι αν, για την κατασκευή του τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες (αποφάσεις Δημοτικού Συμβουλίου, μελέτη, αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, παραχώρηση δημόσιου χώρου, διαγωνισμός ανάθεσης έργου κλπ), τότε πρέπει ΟΛΟΙ να πάμε για φούντο.
Κι άντε τώρα να κρίνω και την αισθητική παρέμβαση στη γειτονιά μου...
Μπροστά στο ...μεγαλείο του μνημείου για τον βάρδο -ημίθεο- Στέλιο, την ...αφαιρετική άποψη του νεοέλληνα που έστησε αυτό το καλλιτέχνημα μάλλον θετική τη βρίσκω...Αυτή η ασχήμια και η κακογουστιά δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής. Αντικατοπτρίζει την εικόνα της κοινωνίας που η γενιά μου παραδίδει στους νεότερους. Μιας κοινωνίας χωρίς καλλιέργεια, αποπολιτισμένης, μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να ορίσει τις έννοιες της Δημοκρατίας, του Πολιτισμού, μιας κοινωνίας του απόλυτου φασιστικού 'εγώ' των δέκα εκατομμυρίων πρωθυπουργών, των συνθημάτων και των βαρύγδουπων κενών.
Στην ηλικία μου, δεν βλέπω να προλαβαίνω ν' απολαύσω το ...φώς στο βάθος του τούνελ. Ούτε το ...μετρό της Θεσσαλονίκης μάλλον.
Νοιώθω σαν κάποιος να μου 'χει κλέψει το πορτοφόλι από την κωλότσεπη. Και, πάει στο διάολο, ποτέ δεν είχε τόσα χρήματα για να τα λυπηθώ. Αλλά, ήταν γεμάτο ελπίδες και όνειρα. Και μου τις ληστέψανε.
Με επιδότηση ελπίδων από τα παιδιά μου ζω πια, με επιδότηση ονείρων από τη Νανά μου, και πιστός αναγνώστης της παλιοπαρέας που δημιουργήθηκε στα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας αυτού του blog. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί.
Ξαναμπαίνω στο καβούκι μου.
11 σχόλια:
Εγώ νομίζω να μη μπεις στο καβούκι σου, γιατί είναι καλό και χρήσιμο να υπάρχουν τέοιτα κείμενα κάπου.
Κι ας τα διαβάζουν, όποιοι και όσοι.
Μας έλειψες.
Κουράγιο ρε!
Τι να πούμε κι εμείς οι νεώτεροι δηλαδή. Που ούτε εμείς θα δούμε το φως στο βάθος του τούνελ να γίνεται ουρανός.
Τουλάχιστον η δικιά σου γενιά κάτι αφήνει πίσω της. Το λιθαράκι σου, όσο μικρό και ταπεινό κι αν το θεωρείς, το άφησες στην ιστορία. Κι αν σε απογοητεύει το μέλλον κοιτάς το παρελθόν και βλέπεις κάτι αξιόλογο.
Εμείς τι να πούμε; Που αν δεν δώσεις φακελάκι στην πουτάνα την ιστορία ούτε χαλίκι σ' αφήνει να στρώσεις; Που για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι έπρεπε να ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας;
Και που σήμερα συνομήλικοί μας και παλιοί μας φίλοι γίνονται υπουργοί και τους ακούς να μιλάνε και εξανεμίζονται και οι τελευταίες ελπίδες που είχαμε.
Μπορεί η δικιά σου γενιά να βλέπει τις θυσίες της να χαραμίζονται. Υπάρχουν οι επόμενες γενιές που βλέπουν κάτι χειρότερο: τα όνειρά τους να συνθλίβονται. Και μ' αυτά τα τσακισμένα όνειρα θα πορευτούν για μια ζωή. Δίχως να έχουν κάτι πίσω τους να κοιτούν και να παίρνουν θάρρος.
Επιμελή αλητήριε και επιβιώσαντα ληστροσυμμοριτών άνω της 50ετίας έχεις κάτι που δεν μπορεί κανείς να σου ληστέψει και οι νεώτεροι το ζηλεύουμε, Αρχές και ιδανικά, καθαρό κούτελο που λέγαν οι παλιώτεροι και αυτό να προσπαθείς πάντα να μας μεταφέρεις χωρίς δικαιολογίες και βαρεμάρες. Α: και στο διαδίκτυο πάντα θα υπάρχουν οι ΅καλοθελητές΅-σχολιαστές,συνήθως ανώνυμοι, που θα ισχυριστούν το αντίθετο όχι για να σε πληγώσουν να σε ουδετεροποιήσουν πριν την ώρα σου θέλουν.
Αναζητώντας το κλεμένο όνειρο της νέας γενιάς στο τόπο μας παραπέμπω και εγώ στις πειρατικές κορβέτες των αποικιοκρατών ιπτάμενων σε σχέση με μας Ολλανδών. Γιατί όποιος επισκεφτεί και σήμερα το Μουσείο Νέμο στο λιμάνι του Αμστερνταμ θα δεί ότι σε μια ηθική και σχολαστική χώρα, το διακύβευμα δεν είναι άλλο αλλά ο επαγγελματικός προσανατολισμός της νέας γενιάς.Δουλιές και ποιοτικά και ποσοτικά. Συντομα κοντά σας και σε ανάρτηση.
Ναυαρχε, ακριβως γι αυτα που αναφερεις θα πρεπει να συνεχισεις να γραφεις...
Εμεις εδω θα ειμαστε και θα περιμενουμε. Το ιδιο απογοητευμενοι και κουρασμενοι με εσενα.
Και μολις περασαμε τα 30.
Krotουλα, ποτέ δεν μέτρησα το ποιόν και τον αριθμό και ποτέ δεν δυσανασχέτησα για σχόλια σ' αυτή τη γωνιά.Το σχόλιό μου για τα μπλογκς αφορά στις χιλιάδες σπασμένα καθρεφτάκια της βίαιης καθημερινότητάς μας που παρουσιάζονται ως σχόλια, αντισχόλια σε φίλους και γνωστούς και κατευθυνόμενα μπλογς-βιτρίνες αλλότριων σκοπών... Έτσι, και ο ήχος των νέων αξιόλογων καλύπτεται από τον θόρυβο των αλαλαζόντων κυμβάλων.
Λεωνίδα, αλλοίμονο αν μέναμε στα λίγα της νιότης μας για να βρούμε παρηγοριά για τα χάλια του παρόντος μας. Κολλημένοι στο παρελθόν είναι αυτοί που νομίζουν ότι τιμούν τον Καζαντζίδη έτσι...:-)
Διονύση δεν νομίζω ότι θα καταφέρει κανείς να με 'ουδετεροποιήσει'. Το DNA μου ...άλλα προστάζει. Πες ότι ξεκουράζομαι πνευματικά :-)))
asfyxia, το ψευδώνυμο ανταποκρίνεται στα τωρινά νοιώσματα αλλά, πού θα πάει, θα την ξεπεράσουμε. :-)
Κωστή, αυτό αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι της ηλικίας σου που μπορούν να προσφέρουν με την πείρα και τις γνώσεις τους δεν πρέπει να βγαίνουν στη σύνταξη για να μην έχουν χρόνο να μελαγχολούν.
Προβλέπω σύντομη επιστροφή σε τακτικό γράψιμο.
....Η πολύμηνη απουσία είναι απόρροια του θυμού που νοιώθω συνεχώς με αυτά που συμβαίνουν γύρω μου....
Δεν αισθάνεσαι καλύτερα τώρα που τα έγραψες;
Αν μη τι άλλο γράφε και για μάς, που πονάμε για τα ίδια πράγματα καιη μόνη μας παρηγοριά είναι να διαβάζουμε κείμενα σαν τα δικά σου και να ξεθαρεύουμε ότι, -έπ! εδώ είναι κι' άλλοι βρε αδερφέ!
(όπως ο αγαπητός αν και πιό....επιθετικός Κ.Κ. εδώ:
http://costas-cavathas.blogspot.com/)
M
Ναι, ο Κώστας είναι ...θυμωμένος εκ γενετής! :-)))
τα έχουμε ξαναπεί,
γέρος δεν είναι αυτός που έχει άσπρα μαλλιά, είναι αυτός που έχει μαύρη καρδιά...
μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να τον στείλουν για... ψαρόκολλα - έχετε και νέα παιδιά!!
και η γκρίνια δε βοηθάιε κανέναν, όσο σωστή και αν είανι.
Καπετάνιε, Καπετάνιε, χαμογέλα
η ζωή είναι φουρτούνα που περνά...
Σ;Ο)))
Δημοσίευση σχολίου